Alıntı:
Cookie Nickli Üyeden Alıntı
Aynen ben de öyle yaptım hep. :O Çok şaşırdım sen de yazınca.
Öyle çok anlamsız ikilikler taşıyorum ki bünyemde. Kendime hayret ediyorum.
Hem utangaç hem utanmaz, hem çok cesur hem korkuları olan, hem kendine hayran hem de yok aslında beni kimse istemez diyebilen hallere de girebiliyorum. :s Çok değişik şeyler.
Beni de Allah korumuş. Ailemle yaşıyorum. Onların yanında okuyorum üniversiteyi. Yoksa çok farklı şeyler olabilirdi. Alkol olayını abartabilirdim belki ve daha pekçok kötü şey. :/ Neyse ki şanslıymışım.
Bir soru daha soracağım izninle. Şimdi ben bir kitap aldım borderline diye. Bir kızın hayatını anlatıyor. O da borderlinemış. Filiz Sezen Arslan yazarı. Ayrıca "Borderline Kişiliğin Psikoterapisi Nesne İlişkilerine Odaklanmak" diye bir kitap daha aldım. Sipariş verdiğimin ertesi gününe pişman oldum gerçi. Sonra yine iyi almışım falan dedim. Neyse... Sonuç olarak ikisinin de arka yüzünü çevirdim, gözümün görmeyeceği yere koydum kitaplığımda. Okumaya cesaret edemiyorum. Ya daha çok düşünüp de kendimden korkarsam diye endişe duyuyorum. Sence daha da derine inmek için böyle kitaplar okumak bizim için iyi olmaz mı? Sanki daha kötü etkiler gibi geliyor. Hiç düşünmeyip yeniden doğmuşum gibi davranmak daha iyi olur gibi ... Sence hangisi?
Bize zaten hep aşık olurlar. Ahhhhh. :D
Ben hemen harekete geçerim. Katlanamam ve ayrılırım.
Öyle oturmama herhalde. Ama inşallah bir gün evlenirsem böyle olmaz.
Yani sen boşluk hissindeki berbat durum dışında da mı sık sık mutsuzsun?
|
hayır şimdi iyiym. Birde yazıyorum ben. Yazmak bana çok iyi geliyor. resim yapıyorum. Çokça okuyorum. Yavrularımla yaşamak zaten cennette yaşamak gibi onların sevgisi ilgisi bana müthiş iyi geliyor. sadece eşimle anlaşamıyorum fakat şu varki yıllardır ona karşı olan duygularımı analiz ediyorum. yani bu nihayetinde verdiğim bir karar. Yine de eşime tahammül edemiyor değilim. fakat onunla ayrı telden çalıyoruz bu kesin:)