Tekil Mesaj gösterimi
Alt 06-11-2013, 04:40 AM   #9 (permalink)
Feronia ...
 
Üyelik tarihi: Nov 2013
Mesajlar: 9
Tesekkür: 4
4 Mesajinıza toplam 5 kez İyi ki varsın demişler.İyi ki varsınız iyi ki varız.
Feronia ... is an unknown quantity at this point
Standart Cevap: Kalbimin ve mantığımın savaşını veriyorum yardım edin :(

Alıntı:
delioglan Nickli Üyeden Alıntı Mesajı göster
İçin huzurla dolsun Feronia

Sevdalığına gelmeden önce sende neler olup bittiğine bakalım mı? Öncelikle bir kaç tespitle başlayayım mesela. Yazdıklarına bakılırsa ilk şikayet ettiğin kişi aslında baban ve biliyoruz ki babalar kızları için çok derin anlamlar taşır sadece ailenin direği, koruyucusu vs değil. Baba bir fikirdir. Doğduğun günden bu yana bilincinin altına, üstüne, yanına, yöresine sirayet eder. Bunu ne sebeple anlattığına gelirsek sevgili arkadaşım. Senin gibi özgürlüğüne düşkün bir insanı bol bol kısıtlayan bir babayla uzuuuun bir zaman dilimi geçirmişsin ama ne güzeldir ki baban sonunda seni serbest bırakmış peki sen de babanı serbest bırakmak tüm o geçmişte yaşanan olumsuz hatıralarından özgürleşmek ister misin? Daha yazacak çok şeyim var ancak üzerinde ilk durmamız gereken konu budur bana kalırsa. Çok fazla özeline girmek istemediğim için burada bırakıyorum ancak senin izninle daha da irdeleyip çözümler arayabiliriz.

Bir söz vardı çok hoşuma giden. Nerede bir irade varsa orada bir yol vardır. Her zaman bir yol bulunur sevgili Feronia.
Çok teşekkür ediyorum..
ben babamı çok seviyorum geçmişimde ona dair olumsuz hatıralarım yok ve şuanda çok iyi anlaşıyoruz hatta sevgilimden ayrılmamı bile istiyor hayatıma,mutluluğuma,hayallerime engel olduğu için .. belki babamdan dolayı bilinçaltımda korkularım oluştu fakat her ne kadar buna dair korkularım olsada sevgilimin beni bu kadar sıkmasını hayallerimi engellemesini doğru bulamıyorum belkide yanılıyorum..
1 ay o kadar mutlu oluyoruz ki hiç kavga etmiyor sorun yaratmıyoruz birbirimize fakat bana emirler verince(şunu giyme şu kızla konuşma vs. ) korkularım başlıyor geceleri uyuyamıyor sürekli ağlıyorum iştahım kesiliyor ailemle konuşmuyorum kimseye güvenemiyorum kendimi hayattan soyutluyorum .. aslında kısıtladığı çoğu şeye hak veriyorum ve gönülden isteyerek yapıyorum ama beni yaralayan aşırıya kaçması (erkek doktora ve kız arkadaşımın evine gidememek , ailemle dışarı çıkamamak , kıyafetimde açıklık olmamasına rağmen düğmesine fermuarına takılıp dikkat çekici olduğunu söylemesi vs. ) bunları bana söylediğinde kaldıramıyorum sinirleniyorum üzülüyorum eve gelince ağlama krizlerim başlıyor.
O kadar çaresizim ki gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum sadece çok acı çekiyorum belki basit gözüküyor dışarıdan bakınca ama çocukluğumdan beri çekiyorum .. o kadar yanlış şeylere yeltendim ki üç kere inthara kalkıştım ve bunu söylerken kendimden utanıyorum ama acılar yüreğimde o kadar birikti ki bu karanlık kuyudan çıkamıyorum.
Ben artık mutlu olmak istiyorum ben artık her gece ağlamak istemiyorum geceleri uyumak düzenli bir hayatım olsun istiyorum ben artık boğazımda hep bir yumruyla dolaşmak istemiyorum.
Feronia ... isimli Üye şimdilik offline konumundadır Offline   Alıntı ile Cevapla