Alıntı:
tuna123 Nickli Üyeden Alıntı
 Arkadaşlar eskiden neşeliydim insanlarla konuşmayı severdim güzel konuşurdum. Ama şimdi hayattan zevk alamıyorum hiç neşe halim yok, insanlarla konuşmak işkence gibi geliyo konuşamıyorum çünkü aklım durmuş gibi yani konuşcak bişeyler bulamıyorum. Arkadaşlarım gezmeye çağırıyolar mesela. Onlar konuşuyolar gülüyolar eğleniyolar ama ben konuşamıyorum suskunum hep. Dikkatim dağılıyo insanlarla konuşurken kendimi tam anlamıyla veremiyorum dikkatimi. Bunlar yüzünden kendime güvenimde azaldı. Artık insanların dikkatini çekemiyorum saf salak bi insan gibi oldum. Böyle olunca arkadaşlarımdan ayrılıp eve geldiğim zaman ölmek istiyorum r düşüncesi geçiyo ama r asla etmem. Kendimi değersiz hissediyorum. Duygularımda dalgalanmalar yaşıyorum akşam mutlu sabah mutsuz veya sabah mutlu akşam mutsuz yada saatler arasında dalgalanmalarda oluyo. Bide şuan karar verdiğim bişey yarın olduğu zaman yapmak istemiyorum heveslerim çabuk gelip geçici. Dün yaptığım bişeyi bugün yapamam. Nasıl kurtulcam bu durumdan ne yaşıyorum ben. Bazen diyorum ben aptallaştım mı acaba. |
yıllarca kazandığınız yetenekler, bir anda yok olup gitmez... bir düşüncenin değişebilmesi için, eski düşüncenin yerine, daha doğrusunu koymanız gerekir..
örn: çocukken, soba cıs (yani, size zarar vereceği öğretilir..) diye öğretilir.. zamanla, büyüyüp gelişerek, olaylara / konulara anlam vermeye, değişiklik yapacak yeteneğe ulaştığınızda, eski bilginiz şöyle değişime uğrar... elinizi sobaya yaklaştırdığınızda, eğer sıcaklık geliyorsa, analiz yeteneğine kavuştuğunuz için, düşüceniz şöyle olur.. eğer soba yanıyorsa bana zarar verir olarak kendiliğinden ve gerçek doğru olarak beyninize kaydedilir.. tekrar, gerçek, yeni ve mantıklı bir doğru gelene kadar bu düşünce kalır.. gerçek doğru gelmediği sürece, her gelen düşünce otomatik olarak reddedilir..
buradan hareketle, bir ortamda, paylaşımda bulunamıyorsanız, orada istemeyerek bulunduğunuz anlamına gelir veya ortak bir konu olmadığındanda olabilir... dahası, konuşulan konular, size basit de gelebilir.. kısaca, değişik alternatifler olabilir... bu nedenle, bu kadar olasılık varken, mutsuzluğunuzu ilan etmek, sadece bulunduğunuz ortamdaki sabırsızlığınızdan / ortamdan sıkıldığınızdan / kendinize haksızlık etmenizden kaynaklanmış olabileceğini düşünmekteyim...
kendinize, zaman ayırınız.. bir süre, erteleme, suçluluk, ego ve depresyon telkinlerini dinleyerek, yürüyüş yaparak zinde olur, kitap okuyarak kendinizi daha da geliştirebilirsiniz... hayat sizin... / karar sizin... / iyiki varsınız...
sevgiyle kalınız....