[bluegirlx]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Mutlulukla tatmin olmayı karıştırdığımı farkettim. Olaylar karşısında hissettiğimiz şey aslında mutluluk değil, tatmin duygusu.
En sevdiğim film gelmiş, mutluyum. Annem güzel yemek yapmış, mutluyum. Sınavdan yüksek not aldım, mutluyum.
Aslında bu mutlulukların hepsi bir olaya, bir kişiye, dıştaki bir sebebe bağlı.
En sevdiğim film vizyona daha girmedi, mutsuzum. Annem hiç sevmediğim bir yemek yapmış, mutsuzum. Sınavım berbat geçti, mutsuzum.
Mutluluğu böyle düşününce mutsuz olmak da o kadar kolay ki. Aslında hepsi tatmin olmak. Çünkü tatmin olmak dış sebeplere bağlı bir nevi. Oysa mutluluk içten gelen bir şeydir.
Mesela, en sevdiğim film vizyona daha girmedi, tatminsizim AMA MUTLUYUM. Annem hiç sevmediğim bir yemek yapmış, tatminsizim, AMA MUTLUYUM. Sınavım berbat geçti, tatminsiz AMA MUTLUYUM.
Bir üstteki mesajımda da mutsuz değil, sadece tatminsizmişim. Mutlulukla tatmin olmayı ayırt edemediğim için o zaman kendimi mutsuz hissettiğimi sanmıştım.
Bunu bir kitapta okumuştum ve düşününce o kadar mantıklı geldi ki. Şimdi tatmin olmasam bile mutlu olabileceğimi biliyorum.
Evet, söylediklerine de hak veriyorum. Kişisel gelişimle tanıştığımdan beri artık bir çok şeyin farkındayım. Artık tedaviyi biliyoruz. Eee o zaman geriye bir tek iyileşmek kalıyor :))

bunlar ne güzel tespitler..