[amseia05]

şu an seni o kadar iyi anlıyorum ki. Ne hayaller kurmuştum ona dair. Uzaktan tanıyıp sevdik birbirimizi. Güzel giden telefon konuşmaları yaşadığımız bazı tesadüfler. Aynı gün doğumluyduk birde . Arkadaşımız vesile olmuştu tanışmamıza ve ikimizde bu fikre pek yakın değildik ama hayatımızdaki o tesadüfler bizi birbirimize daha çok bağlamıştı. Sonra buluşmalar ayarladık. Birşeyler tersti acaba dedim kafamda yarattığım kişi farklı bir kişimiydi. Değildi aslında değişen pek birşey yoktu. Çocuk olabildiğince açık ve netti bana karşı. Bu beni ona daha çok bağlamıştı ama bende yanındayken birşeyler ters gitti. Sürekli beni bırakacağına, benden daha fazlasını istediğine yönelik düşünceler aklımdan geçşyordu. Birgün yanında rahatsam ikinvi gün benden uzaklaşmasının nedenini sorar buluyodum kendimi. Sebebi sensin demişti bana . Ben bir adım gerideysem sen iki adım geridesin demişti. Neyse son buluşmamızda artık tam anlamıyla sevgiliydik ve ben gönül rahatlığıyla ayrıldım yanından. Bir hafta yurtdışındaydım ondan pek görüşemedik ama dönünce beni arar sorar dedim yapmadı. Aramalar hergünken iki güne bir düştü. Sebebini sordum ilişki ciddiye binince duygu yükü fazla olmalıymış ve yapmacık olmak istemiyormuş. Bunun için bile onu suçlayamaz haldeydim ve iş uzamadan bitirelim o zaman dedim. Acısıyla pek birşey anlamadım ama ıhlamurcum o dipsiz kuyulara bende düştüm. Şuan hala o süreci yaşıyorum.
Sana umutsuzluk aşılamak için değil de şu yüzden yazdım bunları. Bu ızdıraptan kurtulmak için kendi kendime çekirdek inanç çalışmasına başladım ve aklıma küçüklüğümde yaşadığım şu olay geldi. Babamla annem bir sebepten kavga etmişti ve babam evi bir hafta terk etmişti. Bende o sırada sarılık geçirmiştim belki üzüntüden belki mmikrobik bilemiyorum ama babam yanımızda yoktu ve ben o yaşıma kadar okadar hastalandığımı bilmem. Neyse babam döndükten sonra ben iyileşmiştim sofra başında kimse konuşmuyor hala. Annemin babama hastalandığımı söylediğini hatırlıyorum. Eve döndükten sonra ilk o zaman konuşmuştu benimle ve ben nerdeyse ağlayacaktım. Bunu aklıma getirdikçe ağlıyorum bu aralar. Ve şunun farkına vardım bu olay hayatımı ve ilişkilerimi şekillendiriyordu. O kişyle babamı aşırı bağdaştırdım her haliyle babamdı bir kere. İş ciddiye binince kaçacağını da ben tezahür etmiştim . Bitmesin çok istedim ama sadece istedim. Onun dışında yaptığım herşey gitsin diyeydi bilemedim.Şimdi bunun üzerine gidiyorum. Diyeceğim o ki ilişkimde ter s giden şeylerin kökenine inmen .seninde aşamadığın bir takım şeyler olabilir.nacizane fikrim. İnşallah bizim geldiğimiz aşamaya gelmeden sıkıntınızı giderirsiniz.