[mutluhayatim]

Herkese merhaba :)
Ben çok öncelerden başlamak istiyorum. O zamanlar 8. sınıfa gidiyordum. Sürekli gülümsüyordum sürekli gülüyordum insanlar benim hep pozitif olduğumu söylüyorlardı. Bu bi olayda olsa hep güzel yanını görmeye çalışırdım. yok yaa öyle değildir böyledir diye. Sonra lise zamanlarımda bir arkadaşım neden sürekli gülüyorsun sırıtık mısın sen demişti. Ondan sonra bilinçli olarak gülümsememi kahkahalarımı azalttım. Çok gülmek insanlara gülümsemek kötü bir şeymiş gibi. Fotoğraf çekinirken bile gülümsemiyordum. Bir arkadaşım gülümseyince daha güzel çıkıyorsun demişti o zaman gülümsemeye başladım fotoğraf çekinirken. Ben kendimi şuana kadar hiç güzel bulmadım hep çirkin olduğumu düşünüyordum. Üniversiteye başladığımda bir sevgilim oldu. Annesi benim için çirkin demiş o zaman şaka mı yapıyordu bilmiyorum ama çok üzülmüştüm. Bir arkadaşımızda ortak arkadaşımız sen bu çocuğu bulduğuna şükret demişti. O zamanlar daha çok çirkin olduğumu düşünmüştüm. Üniversite 1 deyken bir arkadaşım vardı yakın arkadaşım ya da sandığım. O biraz karamsar bir insandı. Sürekli sevgilimle benim ilişkimde benim görmediğim kötü şeyleri gösteriyordu kötü derken yanlış anlamayın mesala işte kızlara bakıyor mu tarzı düşünceler. Git gide bu düşünceler benleşmeye başlamıştı. Sürekli sevgilime başkalarına bakıyorsun diye baskı uyguluyordum. Sürekli mutsuzdum. Sonra hayatımdaki ilk adımı attım o arkadaşımı hayatımdan çıkardım. Pişman mıyım hayır :) Ama etkileri baya bir süre devam etti. Şuan fark ediyorumda sevgilime ne zor anlar yaşatmışım boşu boşuna. Ben aslında bu siteyi çok önceden biliyordum bir arkadaşım söylemişti. Sonra baktım olacak gibi değil üniverste 3 te telkinlere tekrar başlayım dedim. Hem ders çalışma telkini falanda alırım diye düşündüm. Telkinleri oda arkadaşımla beraber geceleri dinledik. Ben çok olumlu yanını gördüm. Önceden insanlarla göz teması kuramazdım artık çok rahat bir şekilde göz teması kurabiliyorum. Sınıfta konuşamazdım soru soramazdım artık sorabiliyorum. Bildiğim bir şey varsa savunuyorum. Sonra ben vize final haftası derken telkinleri yine bıraktım. Bu sıralar tekrar başladım. Başlamamda ki sebep kıskançlıklarımın ve mutsuzluğumun geri dönmesi keşke bırakmasaydım diyorum şuan. Sevgilimin eski bir arkadaşı vardı cinsiyeti kız onunlar konuşmasına falan karışmam sonra bizim baya tartışmamız benim ona bitsin demem bir çok şey çok şükür bitmedi ama kalp kırıklarımız içimizdeki burukluklar duruyordur belki bir köşede. Şimdi sevgilim benim yanıma geldi biz başka şehirlerde yaşıyoruz ama aynı üniversitede okuyoruz. Ben artık yeni kararlar aldım o büyük tartışmanın etkisi yadsınamaz bu kararlarda. Kötü şeyleden konuşmayalım dedim. Geçmişte olan kötü şeylerden. Ben inanıyorum kıskançlıklarımı yenebilirim. Daha bir çok şeyi yendiğim gibi. Ben telkinlerden önce benim biraz burnumda kemer var hiç beğenmiyorumda insanlar onu görmesin diye insanların beni yandan görmelerini istemezdim. Ama bir kaç hafta önce fark ettim. Bir çok insan yolda oturuyordu ve benim onların arasından geçmem gerekiyordu. Normalde başımı öne eğerim ki saçlarım kapatsın burnumu diye yandan kötü gözüktüğüm için ama başım dik bir şekilde hiç umursamadan geçtim. Çok şaşırdım buna. Artık kendimi sevmeye başladım. anladım ki çirkn değilim. Hiç bir insan çirkin değil aslında. Sadece kafamızda oluşturulmuş bilinçaltımıza yerleştirilmiş güzellik kavramları var. Çirkin değilim diyorum çünkü size en çok yakışıklı ya da güzel gelen insana bile eğer onun kusurlarını bulmak için bakarsanız göreceksiniz ki bir çok kusuru var. İnsanlar gururumuzu kırıyor bize köstek oluyor düşüncelerimizi etkiliyor onunla kalmayıp hayatımızın geriye kalan yaşamımızı etkiliyor. Buna yapmasına izin vermeyelim. Ben ben olduğum için güzelim, ben ben olduğum için değerliyim. Kendimizi sevmekten kabul etmekten başka şansımız yok. Eğer seviyorsak makyaj yapabiliriz mesela kendimizi daha iyi, daha kendine güvenen, daha güzel hissediyorsak yapabiliriz. İnsanlar boya küpü bende bu kadar boyayı sürsem yüzüme bende böyle olurum diyebilirler, diyebilirsiniz. Sürün o zaman sizde sürün sizi engelleyen bir şey yok. İnsanlar hakkında konuşmayı bırakıp önce kendimize bakmalıyız. Önce kendimizi değiştirmeliyiz. Mesela ben önceden dilencilere karşıda çok serttim neden çalışmıyorlar diye kızardım ama artık içimden onlara para vermek geliyor. Onlara gülümseyerek selam vermek geliyor. Artık insanlarla konuşurken gülümsüyorum ve fark ediyorum ki çok sert görünen bir insan bile belli bir yerden sonra gülümsemeye başlıyor. Anladım ki pozitif olursak hayatımıza pozitifliği çekiyoruz. Ben bir kaç gün sonrada parayı bollukla çek telkinini almayı düşünüyorum çünkü sevgilime yeni telefon almak istiyorum kendime yeni telefon ve yeni bilgisayar almak istiyorum daha bir çok şey. Nasıl olacağını bilmiyorum ama olacak inanıyorum. Bilmemde gerekmiyor önemli olan olması mucizelere inanıyorum. Benden bu kadar. Huzurla kalın :)