 Cevap: Sevgili günlük
Sevilen insanların komik,zeki ve güzel olması. Bu kalıp beynime yerleşmiş. Sürekli komik olsam sevilirim. Ortamlara girmekten çekinmezdim. Biraz daha zeki olsam dersler konusunda kendimi yormama gerek kalmazdı. Aklımda sürekli bu düşünceler. Kendime güvenim yok. Kendi özelliklerimi bilmiyorum. Neden başkaları için yaşıyorum? Kendini sev, kendine değer ver. Nasıl? Taklitler aslını yaşatır. Kendin ol eşsiz ol diyorum. Yapamıyorum. Neden? Acaba oluyorum da istediğim kişi olmadığım için mi öyle geliyor? Kendimi kabullenemiyor muyum? Kesinlikle kendimi kabullenemiyorum. Ben bu değilim diyorum. Bu kadar sıradan olamam. Ama aslında öyleyim. Aile içinde rahatım diyorum. Aile içinde komik, eğlenceli olduğumu düşünüyorum. Ya sadece öyle düşünüyorsam? Ailem onlar sonuçta. Bana alışmışlar. Gerçi bugün ablamdan hiçbir iyi özelliğimin olmadığını öğrendim o başka durum. Ben üzülürken küçük bir şeye kırılsam da hiç mi ilgi gerekmez. Diğer odada eğleniyorlar. Gerçi ne bekliyorum ki ben üzgünken herkes üzgün ben mutluyken herkes mutlu mu olacak? Ne kadar saçma. Ama çok depresif hissediyorum.Yine de Allah a şükrediyorum. Bana böyle küçük bir dert verdiği için. Ama bıktım artık. Bıktımmm |