Alıntı:
KıpçakBeyi Nickli Üyeden Alıntı
 Öncelikle hoş geldiniz diyorum.
Anlattığınız pek çok şey depresyon belirtisi zaten.Depresyon için günümüzün hastalığı diyorlar ve evet herkes ucundan bucağından depresyon geçirilebilir.Yeni bir hastalık çünkü eski insanlar depresyon nedir bilmiyordu.Eski insanlar daha bağışıklıydı şimdikiler ise bağışıksız diyemeyiz.Eski insanların neredeyse günde 16 saati işte yani tarlada , bahçede ,ahırda ve hayvan başında geçiyordu.Kendilerini meşgul ettikleri için insanların fırsatı yoktu ve oturunca mutsuz olacaklarını biliyordu.
Kendine bir meşgale edin evet o zevk almama boş verme duygusunu biliyorum.Zor gelecek ama.Birde bu tarz ruhi hastalıkların genelde dini inancı kuvvetli olmayan kişilerde daha fazla görülmesinden mütevellit dindar insanların (ben kendimi saymıyorum ama) depresyon yaşamayacağı düşünülüyor.Evet imanı kuvvetli insanlar Allah'a sığınarak bu sürece girmeyebilir ama şöyle bir durum var ben girdim.Modern psikiyatri depresyonun hormonlarla ve genlerle ilgisi olduğunu ortaya koydu.
Mevsim depresyonları kendi kenie kalmak bir yığın neden var.Ben yalnız kalınca depresyona giriyorum mesela.Geçmişte yaşadığım şeylerde var hani sinirlerim bozuluyor ve yeise düşüyorum ama benim ki sadece dönemsel.
Birde Allah'tan asla beni öldür diye dua edilmez.Bunun sağlam dayanakları da var.Allah'tan maddi manevi şifa isteyeceksin.Kitap okumak çok iyidir tavsiye ederim ama seni bir asosyal yapar.Saatlerce eve kapanıp kitap okuyabilirsin.Bunu unutma yine de yararlı bir alışkanlıktır.Ben o sıkıntılı zamanlarda bile bir raf dolusu kitap okudum ama hep ağır kitaplardı.Biraz daha roman okusaydım diyorum.
Kişi kendinin hekimidir.Kendi sorunlarına senden iyi kimse tedavi bulamaz. |
merhaba hoşbulduk tşk ederim ben daha önce kitaplarıda çok okudum doktorlar tavsiye etmişti bu tür yöntemleri yani bişeyeler meşgul olmamıda istediler söylediklerin çoğunuda uyguladım zati şuan üniversite son sınıf öğrencisiyim öyle asoyal biride deilim ama her nedense ne yaparsam yapıyım tatmin olmuyorum ve çok da tad almıyorum yani sanki bende yaşama isteği ve arsuzu yok gibi sanki robot gibiyim hiç bişeyden eksik gibi yaşama sevincimde öyle kurtulmak için çok şey denedim ama ben ne yaparsam yapıyım yaptığım şeylerinde farkında deilim bile hemen unutuyorum olayları çoğu zaman arkadaşlarla bi cafede oturuken suskun olan taraf hep ben olurum yani onlara katılıp bişeyler yapmaya çalışsamda bu sende sahte bi gülümseme yaaratıyor sadece mutlu gibi davranıyorum ama yinede yaşamdan hiç tad alamıyorum ve herşeye karşı cidi bir isteksizlik var gerçekten bu negatif enerjiyi üsütümden atmak için çok uğraştım bende artık bi çözüm arıyorum ama en son bu telkinlerden belki işime yara diye düşündüm önerebiliceğin özel bir telkin varsa sevinirim