Alıntı:
tengin Nickli Üyeden Alıntı
 Kıpçak beyi beni motive etsen sen motive edersin :)
Bu arada arkadaşlar gerçek deneyimlerinizi bekliyorum,kitaptan vs alıntı olmasın,birimiz bişeyleri başarınca daha motive inançlı oluyoruz,demekki oluyor diyerek bu yola çıkıyoruz.Teşkürler.
Not:Bu Karasızlık öldürecek beni,hayatı 2 kişi yasıyorum şimdiki ben ve gün yüzüne çıkamayan ben ikisinin arasında kaldım,bu savaş çok kötü,sanki birilerine birşeyler ıspatlamak istiyorum,o da eşim,neden ıspatlamak zorundayım ki:( ıspatlamak istediğim için kendimi mecbur hisediyorum bu beni mutsuz ediyor,ama içimdeki benide açığa çıkarmak istiyorum,çünkü şimdiki ben DEĞER görmeyen,TAKDİR edilmeyen DIŞLANAN,ELEŞTİRİLEN bir ben :( |
Abi neler yaşadığını çok iyi anlıyorum. Benim amcam da sessiz sakin içe dönük. Yengem de ona karşı saygı sevgi duymuyor bunu tüketmiş. Aile bağları öylesine gevşemis ki; yok givi..
Şimdi sana bir şey söyleyeceğim. Sen yetersiz değilsin. Eşin seninle sen onu zengin et maddi anlamda uçur diye evlenmediyse, evlenmeden önce böyle bir söz vermediysen onun bacanağına karşı sana hitaben böyle bir tavır içine girmesi basit bir kıskançlık ve karşılaştırmadan ibarettir. Ve işin daha kötü yanını sana söyleyeyim mi? Buna sebep olan şey de senin kendini ezik hissetmen.
Aslında ezik değilsin. Geride kalmış değilsin. Sadece geçmişte yaşadığın kötü tecrübelerden ötürü kendini öyle hissediyorsun... Sen öyle hissettiğin için de tüm davranışlarına, konuşmalarına, vücut aurana, bakışlarına vs vs her şeyine bu durum, bu his yansıyor. Böyle olunca ne oluyor? Eşin bakıyor ki sen geri çekiliyorsun; senin çekildiğin alanı fizik kuralları gereği eşin dolduruyor. O baskın bir karakter kazanıyor sana karşı.
Eşler zeytinyağı ve su gibidir. Asla birbirine karışmazlar tamamen; ama birisi azaldığı zaman diğeri boşalan alanı doldurur öbürü azaldığı zaman ötekisi boşalan kısmı doldurur. Eğer su çok azalır zeytinyağı kalan yeri doldurmaya başlarsa aile hayatındaki serencam dengesiz bir hale gelir.
E hayat başlı başına bir denge demektir zaten.. Hayat dengeli olduğu sürece normalleşir... Düşüncelerimiz olumlu ya da olumsuz dengesizleşirse depresyon ya da manik ruh hali denen dönemler oluşur.. Kilomuz yukarı ya da aşağı dengesizleştiğinde obezite ya da kilo alamamaya, yemek yiyememeye sebebiyet veren bir hastalık oluşur.
Peki tüm bunlara sebebiyet veren şey nedir? İçimizde aşamadığımız, aklımızda gönlümüzde yer edinmiş olan ve bir türlü aşamadığımız o gizli blokaj nedir... Bunlar ön kabullerimiz oluyor işte. Geçmişte yaşadığımız olaylar, aklımızda yer bırakan travmatik olaylar... Mesela siz lisede arkadaş ortamında iken konuşmaya çalıştığınızda birileri size konuşma, sen sus vs demiştir. Böyle bir şeyle karşılaştığınızda ve bunu içselleştirdiğinizde, bundan sonra karşınıza çıkan her konuşma durumunda bu olay zihninizde yer edinecek ve acaba konuşsam yine beni sustururlar mı, bana değer vermezlerse kendimi çok kötü hissederim; o zaman hiç konuşmamak en mantıklısı diyerek kendi zihninizi sabote edeceksiniz.. Ve aile arasındaki bir sohbet ortamında herkes konuşup fikir ileri sürerken siz köşede sessizce oturup bekleyeceksiniz...
Şimdilik bu kadar kalsın, bir tespit yapmış olalım ve bunların yerindeliğini siz değerlendirin.. Ona göre konuşmanın devamını getirelim.. Yalnız şuna inanmanızı rica ediyorum; "Güzel günler çok yakın"..
