Şimdi nerden başlasam tam bilmiyorum ama başlayalım bakalım. Bugün moralim yine bozuk bir şekilde okula gittim. En arkada oturuyordum arkadaşımla. Hoca siz niye derse hiç katılmıyosunuz dedi bize sonra bana bakıp niye öyle mutsuzsun sen ya dedi. Benim içimde birikenler o dersin bitiminden sonraki derste dışarı çıkmaya başladı. Beden dersindeydik nakil adıracak olan arkadaşıma böyle ağlayarak filan derdimi anlatıyorum beni Anlamadı ya. Neyse sonra tamam dedi o da başka bi yere oturdu. (Herkes top oynuyo biz oturuyoruz) Sonra benim ağladıığımı gören kızlar yanıma geldi. Niye ağlıyosun dedi. Onlar gelince diğer tüm kızlar etrafımda toplandı. Lise hayatımda ilk kez arkadaşlarım olduğunu hissettim. Dersin bitiminde rehberliğe gittik nakil aldıracak arkadaşımla. Ben başladım hocaya sorunlarımı anlatmaya. İçimdekini attıkça atabildikçe rahatladım ve annemle olan sorunlarımı anlattım. Hoca annen en kısa zamanda benimle görüşmeye gelsin dedi. Tamam dedim. Sonra eve geldim annem bana çok iyi davranıyor sevdiğim yemeklerimi ben istemeden yapıyo canım kızım benim diyo filan. Bi an garip oldum. Acaba hoca annemin okul müdüründen tel nosunu alıp aradı mı diye. Çünkü ilk kez annem bana çok iyi davrandı ve hiç eleştirmedi. Ve bugün çok ilginçti ya. Şu video benim yaşadıklarımı bierebir anlatıyor ve mayıstan sonra cesaretimin artacağını yeni şeyler keşfedeceğimi söylüyo. Gerçekten doğru ya arkadaşım mayısın birinde gidecek demekki her şerde bir hayır var. Ve rehberlikçi bize ne dedi biliyor musunuz , siz ikiniz birbirinizi bu negatifliklerinizle kötü etkiliyosunuz eğer okuldan gitmeseydi arkadaşın; zaten ben sizi ayırırdım dedi. O bile çözmüş bizi. Negatif iki insan aynı ortamda olmuyo. Biraz pozitiflik lazımdı ikimiz için de. Allahım sabrettim. İnşallah şimdi meyvelerini alacağım. Şükürler olsun.
https://youtu.be/6R2OhN9LKC0