 Ynt: kırıklarını aldırdım kalbimin...
merhabalar
nerdeyse 1 aydır telkinleri dinliyorum.. yazılanları okuyorum.. bende degisiklik varmı evet var.. düsüncelerimi dile getirmekte daha net'im anlatmak istedigimi korkmadan cekinmeden karsımdaki kirilacakmı diye düsünmeden söylüyorum, sabahları dinç kalkıyorum aynaya bakıp gülümsüyorum.. olumlu seyler düsünmeye calısıyorum. kendime mutlu oldugumu soylüyorum.. ama midemin üzerindeki ağırlıktan bi türlü kurtulamıyorum.. hani her an bisey olucak korkusu yasıyormus gibi acı veren bi his bu (Kalbim sanki orda atıyor) beni boğuyor nefes almamı engelliyor. ara ara derin nefes alıp vermek zorunda kalıyorum.. gecmiste kötü olaylar yasadım bi anda kurtulmayı tabiki beklemiyorum, onlarla yasamayı ögrenmeye calisiyorum ama keske tamamen silebilsem diyorum.. hayatımın o dönemini hiç yasamamış olsamm :) |