[phantomm]

Yine duramadım.Sabredemedim.Senin ilgisiz tavırlarına 'tepkisizlik tepkisi' koyamadım.Nasıl bu kadar serin ve sakin olabiliyosun?Nasıl bu kadar çıkabiliyorum hayatından uzaklaşınca.Sevginin kapsama alanı bu kadar mı?
Öyleyse sen bilirsin.Artık hayatımda beni üzen 'tek şey' olmana katlanamıyorum.Bu kadar üzülmeyi haketmiyorum.Ben seni bu kadar küçük sevmiyorum.Seni yok yere boğmakta istemiyorum.Mailimi okuduğunda karar vericeksin.Ya sürüp gidicez atımızı dörtnala,tutkuyla ya da ben başımı alıp gitmişken sen arkada çukurlarda oyalanıyor olacaksın.Çünkü yerinde saymayı çok seviyorsun bunu anladım.Yine de bir umut diyorum.Hala bir umut.Çünkü maviş gözlerinin derinliklerini gördüm ben her baktığımda..Bu kadar sığ olamaz içleri..Elimi tutmaya karar verirsen herşey çok farklı olacak çünkü bunu hissediyorum.Ve biz bunu hakediyoruz.
Herşeyi açık açık yazdım sana.Zor gelecek o uzuuun maili okuması biiliyorum.Ama yine aklıma düşeni yaptım işte.Dayanamadım.Estim,coştum,gürledim,sevdim,kızd ım..İçimi yazdım.Bu şekilde gidersen önüme barajsın.Ama denersen yapabiliriz sonuna kadar seninleyim.Belki yanlış oldu bu maili patır kütür yazıp önüne postalamak.Ama sanki zamanı gelmişti sormanın.Tamam mı devam mı?Ama sevgiyle,tutkuyla,inançla..
Merak ediyorum..Devamsa biliyosun sevgimi,sana sözüm var.
Tamamsa olay, gölge etme nolur başka ihsan istemez..