[perilice58]

Merhaba Herkeze

Sanırım artık günlük açma vaktim geldi diye düşünüyorum. Aranıza katılalı çok olmadı fakat azda olmadı. Bu siteyi başka bir arkadaşımın sitesine girerken googlede güzel bir site diye görünce kendimi meraktan alamadım girdim nasıl bir siteymiş diye 24 eylüldü ve gerçektende güzel bir siteymiş hatta harikada diyebilirim.Bu sitedeki kişilerin sıcaklıklarını içtenliklerini ve usanmadan anlayışla sorularına cevap vermedikileri ustalıkları benide bu site bağımlısı yaptı açıkcası ve iyi ki merak edip girmişim üye olmuşum ve siz değerli arkadaşları tanımışım kendimi bu yönden çok şanslı hissediyorum İyiki varsınız
Evet işte bende günlük açtım gerçi günlük açtım ama yazmaktan çok kafamdaki soruları sormakla ünlü oldum sitede kendimi anlatmakta zorlanmam fakat günü gününe anlatmam sanırım bu benim günlük sadece haftalık olacaga benziyor....
Ben arkadaşlar 2001 den bu tarafa kişisel gelişim kitapları okurum çoğu şeyi kendim çözmeye çalışırım soru sorarak fikirleri alırım aklıma yatmayan kısımları ikinci kez bile sorarrım çok iyi araştırmacıyımdır her söylenene inanmam hemen kabul etmem o konu üzerinde bir hafta bile araştırma yaptığım olurdu. kişisel gelişmelerde öğrendiğim ortak bir şey var oda en dibe çöktükleri zaman kurtuluşu buluyorlar buda her zaman benim tersime gider demekki ben dibe çökmeden bazı şeylerin kendi içimdeki gücün farkındalığına varmakla demekki şanslı insanlar katogorisine giriyordum ama her kişisel gelişimde bu sözü duymaktan artık bende dibe çökemde tekrar yükselem gibi bir mantık üretmeye başlamıştım neyseki bu siteyi keşfettimki kendimdeki eksikleri hissederek bunları mükemmel hale getirmeye çalışıyorum . Ve bir tür arayış içindeyim arayışım içimdeki beni yüz üstüne çıkartmaktı çünkü her insanın içinde bir ben var ve o ben o kadar mükemmel ki aile olsun çevre olsun yanlış davranışlar konuşmalarla onun açığa çıkmasını engelliyorlardı. Ve ben bu engelleri aşmak için kendimce bir başlangıç yaptım. İnanıyorum ki bu başlangıcımın da meyvasını almaya başlayacağım . Önce yaptığım başlangıçlarda hep destek almadığımdan hep yarım kaldı. Çünkü benim hatam hep beni motive edecek bana destek olacak olmazsa hiç bir şeyin yürümeyeceği yönündeki düşüncemdi oysaki burda o şekilde olmadığını farkettim. Herşeyin üztesinden tek başıma gelebilecek güce ben zaten sahibim keopun da bana dediği bir şey vardı aynı zamanda kendisine burdan çok teşekkürederim hayatının nasıl olmasını istiyorsa o şekilde düşün yani harfi harfine olmasa bile benim anladığım şekilde yazdım ben Buraya geldiğimde soru sorarken net açıklayamıyordum bazı sorunları kafamda çözememiştim Atakan bey olsun , Abdullah bey olsun , Yurdahal hanım olsun özelden yazmayı uygun gördüm. Nedenini ben bile bilmiyorum. İnsanların bana acıyarak bakmaları beni çok üzer diye çünkü ben 12 yaşımdan bu taraf insanlar bana acıyarak baktı ve hep engellendim beni gerçek anlamda eğitemediler çünkü benim ailem bu konuda eğitimsizdi onları yargılamıyom çünkü anne babada olsa herşeyi bilemezler benim üzerimde hep hassas oldular bana bir zarar gelmesinden çok korktular. Dışarıya açılmam okumaya gitmem başıma bir şey gelecek endişesi içindi ve beni engellemek içinde ellerinden geleni yaptılar hatta gitmemem için bana iş yeri açtılar ve bu iş yerinde hep ailem yanımda idi çünkü başka birisine beni veremezlerdi bu kadar koruyuculuk beni o kadar bunaltıyorduki bunu bile anlamıyorlardı ama gende böyle bir ailem olduğu için dünyanın en şanslı insanlarından biriydim. Neden mi dersiniz çünkü ben işitme özürlü daha doğrusu yeni öğrendiğim tabirle az duyan bir kişiydim. Ve günümüzdeki anne babalarda bu durum karşısında gerçektende bilgisizdir bu onların suçu değil hiç bir zaman fakat ona ragmen benim gelişmem için asla vazgeçmediler mükemmel olmasa bile benim gözümde mükemmel insanlar insanlar ve mükemmel bir aileye sahibim ben hele bir anım var ki hiç unutmam ah rahmetli anacım benim bahar gözlü anam işimin ilk yılları idi amcam ziyaretime gelmişti sonra babamla anama abi ya kızınında kulağı duymuyor işitme cihazına bir baktırı ver demişti babam biraz bu tür şeylerde pasiftir sessiz kalır anacığımda atılı verdi hemen sen amcasın birde kızımın kulağının az işittiğini bilmiyormusun biraz sesli konuşuver demişti sonrada bir hıçım odadan çıktı amcam benden özürdülemeye başladı ama nafile kalbimi kırdı ne var yani az sesli konuşsa ses telleri zarar mı görür Ya işte bahar gözlü anacım beni korurdu onun sayesinde kendime güvenim gelmişti sosyal faaliyetim iyice artmıştı arkadaşlarım olmuştu dudak okumasını öğrendim insanları duymadığım zaman az sesli konuşurmusun anlamadım kelimesini kullanmaya başladım hayatım mükemmeldi annacimle seyahatlere gidiyoz hatta babamı takmamıştıda bana ehliyet araç aldırtmıştı Annem le az araç sürmedik babam izin ermedimi az dolanır sonra derdi hadi şulecim kalk hazırlan kızkardeşini özledim beni oraya götür derdi maksat özlemek değildi araçla gezmekti hem kızkardeşimide görürdük ve bayada bu geziler sayesinde usta bir şöfor oldum çıktım şimdide babam kızar erkek gibi araba kullanıyon diye Ya işte böyle işte bir gün oldu anneciğimi ben 14 şubat 2007 de kaybettim iki gün hastanede yatıp birden gitmişti anacığım sanki öyle bir şeyki ölüm hiç bize gelmeyecek gibiydi benim annemle hiç keşkelerim olmadı çünkü annemle haatımı dolu dolu yaşadım çünkü anneden ziyade benim can dostum ablam kardeşim birdenem o benim bahar gözlü anamdı onun gidişi ile yapayanlız kalmıştım sanki kurtlar sofrasındaydım arayışlara girdim babam evliliği düşünüyordu izin verdim kalbimi kıran o kadar çok şey oldu kendi başıma kala kalmıştım onun beni bırakıpta gidişini affedemiyordum herkes bana sahip çıkmaya kalkışı kendilerince akıllar verişleri neymiş efendim evlenmem gerekirmiş neden evlilikmiş çünkü annem yok babam evlenmiş ve tek başima yaşayamazmışım hayırrrr kimseler kusura bakmasınnn ben kendime yetebilirim kimseye muhtaç değilim sadece az duyuyorum Allaha şükürki elim ayağım tutuyor kimselere hiç bir şekilde muhtaç değilim ve sevmedende asla evlilik düşünmem evlilik için evlenmek bana göre değildir sevgiyi saygıyı mutluluğu yaşamak istiyorum çünkü ben mutlu bir aile kurmak istiyorum tabi bu tür insanlar o zaman ki şoklarım ve sarsıntılarımda iyi pirim yaptılar beni daha çok bunalıma soktular bir sene gibi bir kaybıma neden oldular . Şimdi nerde derseniz onlara hepsi yok oldu çünkü ben bana hükmetmelerine izin vermedim ve günlüğümün adındanda anlaşılcağı gibi kaderimin ve ruhumun efendisi benim kimseler değil.. Evet özet geçtik aslına bakarsanız bunları yazmakla bir nevi ben yani baya bir rahatladım
Şimdi ben hayatımı değiştirmeye içimdeki o mükemmel beni çıkartmaya başladım. İdealim ise öğretmen olmak. Buna ulaşmak için sanırım önce kendi ayaklarımın üzerinde durmak ailemin kanatları altından çıkmak için memurlukta şansımı deneyeceğim benim için birinci basamak olur nedenmi memurluk devlet işi olmadığı sürece babam ayrılışıma izin vermez olsun bende olurum Kişisel gelişim gerçektende benim hobilerim arasına ve kendimi bu yönde daha çok geliştireceğim neden kendimi bu yönde bilgi açlığı hissediyom bu açlığımı kapatmam lazım ve son olarakkkkkk öğretmen olacağım kimse beni bu hayalimin gerçekleşmesinden alıkoyamaz ve hiç bir şey için asla geç değil hayatta çünkü sadece ölüme çare yokki bu hayelimde dünya için imkansız değil diye düşünüyom
25 eylülde telkinleri dinlemeye başladım 3 ekimdebir dalgalanma hissi ile karşılaştım fakat 2 gün sonra atakan beyin yardımı ilede atlattım. 6 ekimde kilo telkini koymama rağmen pastaneye gidip kendimi üzeri cevizli kurabiyelerden alamıyom kilo telkini ne kelime cevizli kurabiyeler süper ya
şu anda listeme baktığımda suçluluk duygusu ego güçlendiricisi erken uyanma kilo verme kendine güven oruma kalkanı topluluk karşısında konuşma var telkinler dışında matrix chaksa lucit rüya bunları önce dinliyorum ki beyin dalgalarını sakinleştiriyor ve rahat uykuya dalmayı kolaylaştırıyor beynin artık düşünmüyor sonra telkinler geldiğinde baş ağrısıymı vs miş hiç olmuyor güne daha mutlu kalkıyorum son zamanlardada zaten kendime çok bakar oldum bi süsleniyom bi süsleniyom heç sormayın Hazır cevap oldum kimseyi takmıyom gülme krizlerim hele çok fena başıma bir gün dert açmazsam iyi ve en güzeli az duyuyorum vs kompleksimde kalmadı işte bu süper

Hele bu gülümseme krizi ile beraber şu az duyma komleksle bir anı yaşadım bizim özürlü memur alımları ekim kasım ayları vs işte bende ekim ayında açılan sınava başvuru için ankaraya gittim 27 ekimde başvurdum benim yengemde iç işleri bakanlığında memurdur onun yanına gidip gelirim fazla yanında kalamam onun için dışarıda dolanıp gelirim sonrada çıkış saatinde beraber eve döneriz evleri uzak yani akşam üzeri yanına giderken kapıdaki görevli değişmiş ben tabiki hep gülümsüyom bana seslenmiş bende duymadım polis bir den bağırdı hanfendi sesleniyom duymuyormusunuz diye yanıma geldi bende hazır cevap oldumya beyfendi işitme cihazı kullanıyorum duymamış olabilirim bir sorunmu var dedim ( inanamıyom ben polise bu şekilde harfi harfine bu şekilde dedimmm hemde sesimi yükselterek ) oda tabiki özürdilerim dedi kimlik kartıma vs baktı geçtim işte ben telkinlerin bana verdiği ödüllerden biriydi ve nasıl mutlu oldum anlatamam

Ve bu değişim rüzgarlarının hayatımda devam etceğine inanıyorum...
İşte bu kadar ilk günümden epeyde yazdım çenem düşmüş galiba artık idare ediverin benide bu şekilde ...
Ve bu siteye herkeze hayatımın bir parçası olduğunuz için çok ama çok teşekkürederim ben çok şanslı bir insanım sizleri tanıdığım için

Hoşça ve dostça kalın

... KADERİMİN VE RUHUMUN EFENDİSİ BENİM ....