ÖZLEMBOZ

teşekkür ederim hepinize. bana umut veriyorsunuz.

koşuşturmalarım, telaşlarım, aman oldu mu olacak mı, alnımın akıyla çıkabilecek miyim, o kadar sorunun arasında unuttuğum bir şey vardı. minnettarlık duygusu.

ilk dükkanı açtığımda, içinde olduğum durumu hayatımın ilk ve son şansı, çok iyi değerlendirmeliyim diye düşünmüştüm. 'insanın hayatına bir veya iki defa böyle şans gelir' kalıbına takılmıştım. ne kadar kalıplaşmış ve yanlış bir düşünceymiş. insan kendi seçimleriyle, kendine güveniyle, kendine inanmasıyla şans yaratıyormuş.

Naim Süleymanoğlu piste çıkıyor. bütün dünya onu izliyor, acaba kaldırabilecek mi, yoksa.... işte öyle bir ruh hali, hala var bende. piste çıktım, beni tanıyan herkes izliyor, ben de izliyorum tabi. halteri avuçlarımın arasına aldım, sıkıca kavradım, yarıya kadar kaldırabildim ve devamı için çaba harcıyorum.