şu anda koruma kalkanı telkinini dinliyorum. ya enteresan olan bir şey var; telkinleri dinlemediğimde bi umutsuzluk hissediyorum, alışkanlık yaptı ben de. şaşkın ben ki hiç müzik dinlemem, aramam da. ama sabah dükkanı açar açmaz pc yi açıp akşam kapatana kadar dinliyorum.
bir sürü olumsuz insanla karşılaşıyorum akşama kadar. işler çok kötü diyolar, kriz var, piyasa kötü, esnaf ağlıyor.
işler de gerçekten durgunluk var. benim de ödemelerim var ama nedense öyle bir huzur var ki içimde sanki her şey yolunda gidecek, ödemelerimi gününde yapcam. işlerim rast gidecek, hissediyorum.
şimdi benim ağlıyor olmam lazımdı. ağla eyvah ödeyebilecek miyim, ne olacak, daha mı kötü olacak, ne yapacaz, ortalığı iyi bi karıştırırdım. neyse ki artık telkinleri keşfettim ve sakinleştirici almış gibiyim. şaşkın
zaten çevremde çok fazla olumsuz düşünen, negatif insanlar var ve olacak da. onları duymuyorum.
çünkü düşüncelerinin kendilerine ve çevrelerine ne kadar zarar verdiğini farkediyorum.