ne diyeyim bilmiyorum şifa çok teşekkür ederim,kendimi bu sitede buldum diyebilirim,çok zor günler geçiriyoruz ailece,acılar asla unutulmuyor ne şekilde mutlu olayım ki ne konuşsak hep aklımızda,hatıralar bir an sanki gülümsüyorsun sanki hemen aklına geliyor.Neden bazı insanlar hiç sorunsuz yaşarken, bazıları acılarla ömrün boyunca cezalandırılıyor.burada bazı sayfaları karıştırırken bazı gençlerin özellikle,o kadar küçük sorunlara öyle büyüterek yaklaştığını görüyorum ki,çok komik geliyor bana.
siz hiç 3 yaşında bir bebenin annemi babamı istiyorum dediğinde hiç çaresiz kaldınızmı?
siz hiç gencecik 2 insanı aynı anda mezara koydunuzmu?
siz hiç sağnak yağmur altında yıkanırcasına eşinizi mezarlıktan çıkarmaya çalıştınız mı?
oh be biraz rahatladım,insan acılarını paylaştığında gerçekten hafiflermiş. |