[ECEM18]

Diyafram Nefesine Geçişin Etki ve Sonuçları

Gelişigüzel alınan yetersiz nefes alışverişler, kişinin gerçeklikten uzak ve henüz var oluşunun

bilincinde olmamasını anlatır. Bizler doğum anında mükemmel çalışan nefes alışverişimizi iler-

leyen zamanda bozdukça kendi gerçek doğamızla/gerçek varlığı-mızla bütünün bağlantısını

kopartırız.



Kesik, sık aralıklı, düzensiz ve yetersiz nefes alışlar ayrılık bilincinin yoğunlaşmasıyla

değişken, göreceli ve sanal olan her şeyin gerçek gibi algılanmasına sebebiyet verir. Her bir

duyusal bağımlılık arzunun, ihtirasın ve maddeye duyulan şehvetin daha da artmasına yol

açar. Üstelik içgüdüsel hazların arayışı, içgüdü-sel isteğin yerine getirilmesi için kaygı

duyulması, hazların göreceliliğin anlaşılmasına izin vermemesi acıyı deneyimlemeye mecbur

bırakır. Bu durumda sahte kişilikler gerçek ben gibi algılanır. Eşyalar ve kişilerle özdeşleşmeler

ve eş tutmalar yani sahiplenmeler başlar. Gerçeklik, zaman, mekân ve evreni algılama

tamamen birbirine karışır.



Düzensiz ve yetersiz nefes alışverişleri; kişinin bireyselliği-nin, egosunun ve kendini değersiz

kabul etmesinin bilinçliliğidir. Bütünün hissiyatından kopmak, bireyselliğin ortaya çıkmasıyla

belirginleşir. Birey, kendini organik olarak evrenden ayrı olduğunu zanneder. Acı ya da haz

almaya endeksli yaşama arzusu ile bulunduğu durumu koruma arzusu düzensiz ve yetersiz

nefes alışverişlerden dolayı ortaya çıkan etkilerdir.



Eksik Nefes Alan Kişinin Durumu



Eksik solunum yapan kişi bireyseldir. Sadece kendi durumu ile ilgilidir. Bu durumun

oluşturduğu hormonsal salgılamalar sonucunda devamlı korku ve endişe duyumsar. Bütünden

kopuk olma, hayata yapışmak, ölüm ve gelecek korkusuyla, sahip olduğu ve sahip olacağı

beklentisinde olduğu şeyleri kaybetme kaygısını beraberinde taşır.



Eksik nefes alışlarla oluşturamadığı bağlantı yüzünden; ben evrensel değilim, bütünün

benden haberi yok, ben yalnızım ve çaresizim anlayışını genişletmeye devam eder. Bazı

şeylerden hoşlanmak, bazılarından nefret etmek, bazılarından uzak durmak ve bazılarından

kendini korumak iç programı ile varlığını devam ettirmeye çalışır.



Sıradan, yüzeysel, kontrolsüz, sığ ve yetersiz nefes alıp ver-menin yarattığı ya da bu bilinç

seviyesinin mecbur bıraktığı sahiplenmelerin sonucu olarak sıkışıp kaldığı dualistik düşüncenin

ve bunun yarattığı tesirlerin içinden çıkıp akamamaktadır. Bu yüzden sevgi-nefret, acı-haz,

ölüm-yaşam gibi dualistik algıla-malar içinde, otomatizmal davranışlar sergiler.



Bireyin bütünle oluşması gereken temasının odak noktası nefesidir. İyileşme ancak

genişlettiği bakış açısı, farkındalık ve bilinç seviyesi oluşması karşılığında kolaylaşan kontrollü

ve kapsamlı nefes alışlara geçmekle mümkündür. Ya da nefesini kontrol altına alarak yüksek

bir nefes performansına ulaştığı anda bütünle bağlantıya geçer, bütünü hissettiği oranda

yalnızlığı ve çaresizliği, yaşamsal zorluğu ve acı algılaması azalır.



Acıyı deneyimleyen kişi sadece kendine değil, acıyı diğerlerine de transfer etmiş olur. Çünkü

acımızı başkasına taşıma eğilimimiz vardır. Kişisel acı hissiyatı, toplumsal bir problem haline

gelir. Kişisel egolar, toplumun egosu olarak ortaya çıkar. Kişinin hoşuna gidenler ya da

gitmeyenler, acı ve hazzın taşınılabilir nitelikte olmasından dolayı nefesini ve düşüncelerini

kontrol edemeyen kişileri etkileyerek toplumu benzer bir anlayışa çekebilirler.



Diyafram nefesine geçmeye başlayan kişi, etkileşme sürecinde düşünce biçimini değiştirip,

acı deneyimi oluşturan seçimlerinden özgürleşmesi ve duygu ve düşünce boyutunda çıkmaz

sokaklarda dolaşmadan öze dönmesi gerekir.



Kapsamlı diyafram nefeslerinin psikomatik etkileri birlik bilincini oluşturmaya başladığında;

düşünceler dış dünyanın karmaşasından geri döndürülerek teker teker analiz edilmeye

başlanır. Kişi bu dönemde önce kendi varlığını ve var oluşu sorgular. Ortaya çıkan “neden?,

niçin? nasıl?” soruları karşısında dinlerin ve felsefelerin içinden kendi gerçekliğine ait

cevapları arar. İlgi ve yaşam alanını bir süre için bilinçli olarak daraltır. Rehberlik alma ihtiyacı

hisseder. Toplumsal stres, bireylerin farklı nefes alışlarının sonucu olan bilinç seviyelerinin

psikolojik şaşkınlığından oluşan fikir ayrılığıdır. Toplumsal stres; henüz düzgün nefes

alamayan, ayrılık bilincini ve mutsuzluğu deneyimlemek zorunda olan herkesin acılarının

kaynağıdır.



Egoyu Dengelemek



Düzgün nefes alamayan kişi kendi egosunu dengelemek için hazırlıklı değildir. Ama herkes

diğerlerinin egosunu geri çekmesini istemesine rağmen kendi egosunu geri çekmeyi

düşünmez. Nefes teknikleri genel anlamda, insanın bu eksikliğini gidermesi ve bütünleşme

ihtiyacının karşılanması için hazır bir reçetedir.



Diyaframdan alınan bütünsel nefesler düşünceyi sessizliğe ve sakinliğe getireceğinden kişiye

çabuk bir şekilde acılarının kaynağını hissettirir. Acılarının, sahiplenme ve beklentilerinin

karşılığı olarak ortaya çıktığını buldurur.



Dışsal sorunlar tamamen içsel zorlukların uzantısıdır. Bütünden kopukluk cehalet olarak

ortaya çıkar. Kişi kendini ifade etmek istediğinde cehaletini sergiler ve sorunları üzerine

çeker. Bu egonun kendini ifade etmeye başlamasıdır. Kişi, diğerlerinin aynalamasıyla çalışan

kendi egosunun taleplerini diğerlerinin kabul etmesini isterken, diğerlerinin taleplerine karşı

tamamen ilgisizdir. Bu durumda kişilik çatışması olur. Bu durum ailede, toplumda ve her

ortamda mutsuzluğu doğurur.



mustafa kartal