[Pamukk]

(5)


Sonuç çıkarma,doğru bilginin ikinci kaynağıdır.
Doğru mantık,doğru şüphe,doğru iddia sana doğru bilgiye giden yolda yardımcı olabilir.İşte buna sonuç çıkarma “anuman “der.
Doğrudan görmedin,ama herşey sonu kanıtlıyor,böyle olmak zorunda.
Böyle olması gerektiğine dair duruma bağlı kanıtlar vardır.



Patanjali der ki: Sonuç çıkarma sana doğru bilgiye giden yolda yardımcı olabilir,ama bu,doğru sonuç çıkarma olmalıdır.Mantık tehlikelidir.Çift kenarlıdır.
Mantığı yanlış kullanabilirsin ki,böyle bir durumda da bir sonuca varırsın.
Doğru sonuç çıkarma,seni büyüten bir kişi,seni büyüten bir şeydir.
Yanlış sonuç çıkarma ise ne kadar mükemmel görünürse görünsün,büyümeni engelleyen birşeydir.
Sonuç çıkarma da doğru bilginin kaynağı olabilir.Doğru bilginin kaynağı olarak mantık da kullanılabilir ama ne yaptığının farkında olmak zorundasın.



Sadece birkaç gün önce Kaliforniya’dan doğru yolu arayan biri buraya geldi.
Yolu çok uzundu..Beni görmeye gelmişti.Bana şöyle dedi :” Meditasyon yapmadan önce ya da bana meditasyon yapmamı söylemeden önce –çünkü sana kim gelirse gelsin önce onları meditasyona ittiğini duydum-yani beni meditasyona itmeden önce bir çok sorum var.”

En az 100 sorudan oluşan bir listesi vardı.Mümkün olan hiçbir soruyu eksik bırakmadığını sanıyorum..Tanrı hakkında,ruh hakkında,gerçek hakkında,cennet ve cehennem hakkında,herşey hakkında sorularla dolu bir kağıt.Ve dedi ki :” Bu sorularımı cevaplamadığın sürece meditasyon yapmayacağım.”



Aslında bir taraftan çok mantıklı,çünkü “Sorularım cevaplanmadan nasıl meditasyon yapabilirim?Haklı olduğuna güvenmediğim ve şüphelerimi gidermediğin sürece bana gösterdiğin yola nasıl saparım ? Hatalı olabilirsin.O yüzden haklı olduğunu ancak şüphelerimi gidererek kanıtlayabilirsin.”demektedir.



Ancak şüpheleri giderilemeyecek gibidir.İşte ikilem burada : Meditasyon yaptığı takdirde şüpheleri yokolabilir ama o sadece şüpheleri olmadığı takdirde meditasyon yapacağını söylüyor.Peki bu durumda ne yapılabilir?
Hiç kimse asla onun sorularına cevap veremeyecektir.
Bütün o bariyerleri kendisi kurmuştur ve bu bariyerler büyümesini engelleyecektir.
Ama mantığı çalışıyor.Böyle bir kişiyle ne yapabilirim ?
Sorularına cevap vermeye başlarsam,yüzlerce şüphe yaratabilen bir kişi,milyonlarca şüphe yaratacaktır.Çünkü şüphe duymak zihnin bir yolu ,zihnin bir tarzıdır.Bir soruya cevap verirsin ama bu cevapla 10 tane soru yaratır,çünkü zihin hep aynı kalır.



O şüpheler aramaktadır ve ona mantıklı bir biçimde cevap verirsem,mantıklı zihnin beslenmesini,daha da güçlenmesini sağlamış olurum.Onu beslerim ama bu bir işe yaramaz.
Onun mantıksallıktan uzaklaştırılması gerekir.



Böylece ona birsoru sordum ”Hiç aşık oldun mu ?”

O da cevap verdi :” Ama neden?Konuyu değiştiriyorsun.”
Ben de :”Sorularına döneceğim,ama aniden hiç aşık olup olmadığını sormak bana çok anlamlı geldi.”
O da: “Evet !” yüzü değişti.

Ben de sordum :” Sevmeden ,aşık olmadan önce aşk olgusundan şüphe duydun mu?”

o anda kafası karıştı.Kendini rahatsız hissetmeye başladı.
Ve şöyle dedi:”Hayır üzerinde hiç düşünmedim.Sadece aşık olmuştum ve sonradan fark ettim.”


Ben de şöyle dedim :” Tam tersini yapıyorsun.Önce aşk hakkında düşün,var olup olmayacağını.Aşkın var olup olmadığını,var olup olmayacağını.Ve önce kanıtlanmasını iste.
Sonra da kanıtlanmadığı sürece hiç kimseye aşık olmayacağını bir koşul haline getir.”



“ Ne diyorsun ? hayatımı mahvedeceksin.Böyle bir koşul getirirsem sevemem ki..” dedi.

“Ama..”dedim kendisine ,”

Bu senin yaptığın şeyin aynısı.Meditasyon tıpkı aşk gibidir.”





Mantıklı bir zihin kendini kapatabilir hem de öylesine mantıklı bir şekilde ki büyüme imkanlarına kendi kapılarını kapattığını hiçbirzaman hissetmeyeceği şekilde.Öyleyse sonuç çıkarma yani “anuman” büyümeye yardımcı olacak şekilde düşünmek demektir.O zaman doğru bilginin kaynağı haline gelebilir.


"Yoga-Bireyin Doğuşu " / OSHO