[angel2030]

Yorumlarınız ve desteğiniz için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim arkadaşlar. Yıllar boyu hep sırtımı dayayacak birini aradım(sevgili olsun, eş olsun, arkadaş olsun, dost olsun hiç fark etmez hep aradım) her seferinde bulduğumu sandım ama ne yazıkki her seferinde yanıldığımı anladım. Uçurumdan düşerken tutunduğum dallardı bunlar ama her seferinde elimde kaldı hiç biri benim istediğim kadar sağlam değildi, sadece hızımı kestiler bir süre için düşmemi engellemediler. Bunları yaşadıkça insanlara olan güvenim azaldı azaldı azaldı sonunda kayboldu.Ama şunu biliyorum artık yada en azından buna inanmak istiyorum. "Ben bu uçurumdan düşerken dallara ihtiyacım yok ellerim var parmaklarım var onlar toprağı kavrayacak ve onlar beni asla hayal kırıklığına uğratmayacak." Atamızın söylediği gibi " muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur"