awayy

Bedeni izle.
Asla onu hiçbir şekilde baskı altına almaya çalışma.
Beden senin temelin.
Bir kez bedenini anlamaya başlarsan mutsuzluğunun %99'u yok olup gider.

Ama sen dinlemedin-şimdiye kadar.
Beden diyor ki; "Dur! Yeme!" Sen yemeye devam ediyorsun; beynini dinliyorsun.
Beyin diyor ki; "Bu çok lezzetli hadi birazcık daha."
Sen bedenini dinlemiyorsun. Beden kendini kötü hissediyor. Sen beynini dinlemeye devam ediyorsun.

Ama ta çocukluğumuzdan beri beden ile ilgilenmemiz engellendi, bedenden koparıldık.
Çocuk aç olduğu için ağlar ve annesi saate bakar, çünkü doktor ancak 3 saat geçtikten sonra çocuğa süt verilmesini söylemiştir.
Aslında gerçek saat çocuktur ama anne saate bakmaya devam eder.
Ona istediği zaman yemek verilmezse bedeninden uzaklaşmış olur.
Sen de ona yemek yerine emzik veriyorsun. Ona sahte, plastik birşey veriyorsun ve çocuğun kendi bedenine karşı duyarlılığını başka yöne çekip yok ediyorsun.
Beden kendi bildiğini ifade etmekten alıkonuluyor, işin içine beyin giriyor.
Emzik çocuğu sakinleştirir ve çocuk uykuya dalar.
Sonra saat zamanın dolduğunu söyler ve çocuğa süt vermek zorundasındır.
Ama şimdi çocuk mışıl mışıl uyumaktadır, bedeni de uykudadır; onu uyandırırsın, çünkü doktor sütün şimdi verilmesi gerektiğini söylemiştir.
Yeniden çocuğun doğal ritmini bozarsın. Yavaş yavaş tüm varlığını altüst edersin. Bir an gelir ki bedeniyle ilişkisi kalmamıştır.
Bedeninin ne istediğini bilmez - bedeninin yemek yeyip yememeyi istediğini bilmez; bedeninin sevişmek isteyip istemediğini bilmez.
Herşey dışardan gelen birşeylerle yönetilir. Gerçek aşk yaşanamaz.
Sonra başka birisini arasın. Mantık çerçevesinde düşünürsün.
"Belki de bu benim için doğru insan değil. Belki de o benim ruh ikizim değil.
Ben onun için yaratılmadım, çünkü beni hiç çekmiyor."
Sorun karşındakinde değil: ne sen ne de o bedeninizde değilsiniz.
Bedenini dinle, bedenini izle. Beyin aptaldır; beden akıllıdır.