düsüyorum kalkıyorum düsüyorum kalkıyorum 1 yasıma geri döndüm
o zamanları ,yürümeye baslamak zor muydu hatırlamıyorum ama bu düşüş ve kalkışların farkındayım.tanrım ne kadar cok yeniden ayaga kalkıyorum ve cok hızlı daha güçlümü bilmiyorum ama cok hızlı kalkıyorum.içerde bir yerlerde otomatiklesen birsey var,kalk diyen,vazgecme diyen.
farkındalık otomatıklesır ve asla gerıye gıtmez ne kadar dogru bir sözmüş yasadıkca daha iyi anlıyorum.
eskısınden daha sevkatlıyım kendıme üstelik cokta seviyorum kendimi
neysem oyum kıyaslamalarım %80 azaldı.tamam hala biraz var.
digerlerini yargılamalarım da bir o kadar azaldı.
bazen bütün bu duyguları umursamazlıkla karıstırdıgım oluyor,öyle anlar oluyor ki dünya yıkılsa umurumda olmuyor,kaygı,endişe sanki bu yaşıma kadar hiç hissetmedigim hatta hiç duymadıgım kelimeler oluyor.
imajinasyonlarım nasıl olduysa ki bilinçli hiç bir çalısma yapılmamıstır üzerlerinde perilerin meleklerin konu edildigi filmlerdeki gibi,yukardan ısıklar sacılıyor üstüme,ellerimin arasında mor alev topları dolanıyor yani oldukça renkli
bir ara transandantal meditasyon denemiştim,o da oldukça renkliydi,gerçi paso siddet içeren acayip seyler görüyordum.baktım ilerlemiyorum bırakmıstım
son olarak dans yetenegımde acayıp ilerleme kaydettim gerçi içimden oynuyorum ne demekse mesela işe giderken mp 3'te hareketli sarkılar dinleyip içimden oynuyorum.
literature yeni bir kavram ekledim.'içinden oynamak' hakkı devrim duymasın rezil eder beni
işte böyle acayip güzelim benimle birlikte hersey de acayip güzel