inciler..

[shamanic]

okyanusun dibinde yatan bir istiridye, su uzerinden akip gecsin diye, kabugunu acmis. su icinden gecerken, solungaclari yiyecek toplayip midesine gonderiyormus. aniden, yakinindaki bir balik, bir kuyruk darbesiyle kum ve camur firtinasi yaratmis

ıstiridye de kumdan nefret edermis; zira kum oylesine puruzluymus ki kabugunun icine kacarsa son derece rahatsiz olurmus. ıstiridye derhal kabugunu kapamis ama cok gec kalmis;

sert ve puruzlu bir kum tanecigi iceri girip, ic derisi ile kabugun arasina yerlesmis.
kum tanesi istiridyeyi ne cok rahatsiz ediyormus. ama kabugunun icini kaplamasi icin kendine verilmis olan salgi hucresini hemen calistirarak, minik kum tanesinin ustunu kaplamaya baslamis; ta ki, nefis, parlak ve duzgun bir ortu olusana kadar...

ıstiridye, yillar yili, minik kum taneciginin ustune katlar eklemeye devam etmis ve sonunda muthis guzel, parlak ve son derece degerli bir inci olusmus.

kissadan hisse……

karsi karsiya oldugumuz problemler bu kum tanecigine benzer, bizi rahatsiz ederler.

yasamda karsilasacagimiz her probleme gelismemiz icin bir firsat cercevesinde bakmaliyiz.

azmin getirdigi cesaret ve kuvvetle, sorunlarimizin ve zayifliklarimizin ustesinden geliriz.

gizli gucumuzle, yasamimizdaki puruzlu kum taneciklerini,
bize kuvvet veren umit ve ilham kaynagi olan degerli incilere donustururuz.

bize verilen en kiymetli seyin zaman oldugunu bilerek her anini degerlendirmeli, hayat okulundan alabilecegimizin en fazlasini alarak mezun olmaliyiz.

nautilus’un kabugu dogadaki icsel guzellik ve oransal mukemmeliyetin semboludur.

resimdeki gizemli nautilus’un merdiven basamaklarina benzeyen icyapisi gibi her problemi bir sinav olarak gorup; basamaklari tek tek cikmaliyiz.

yasamda karsimiza cikan rehberler bize sadece kapiyi gosterir; oradan gececek, o deneyimi yasayacak olan bizleriz.

montaigne’in de dedigi gibi : “her seyden once ben kendimi arastiriyorum, benim fizigim de, metafizigim de budur”.


sevgiyle,