masal tadında...

[hülyaa]

Çok eski zamanlarda adamın biri durumundan çok şikayetçiymiş; “Çalışıyorum, didiniyorum, ancak yaşıyorum. Tek başımayım, kimsem yok” diye mutsuz mutsuz geziniyormuş. Sonunda, bir karar vermiş. Gezip dolaşacak; bir melek bulacak; durumunu ona anlatıp bu haksızlığı düzeltmesini isteyecekmiş.

Ve yola koyulmuş. Dağda ilerlerken bir kurda rastlamış. Kurt, bir deri bir kemik; ayakta zor duruyor; adamın yanına yaklaşmış; nereye gittiğini sormuş. Adam, derdini anlatmış. “Bir melek bulacağım; bana yapılan haksızlığı düzeltmesini isteyeceğim.” Kurt da ona “Bana bir iyilik yapar mısın?” demiş. “Ben de gece gündüz dolaşıyorum; bir yudum yemek zor buluyorum. O meleğe beni de anlat; böyle açlıktan ölen bir kurt olur mu, diye sor.”

Adam yoluna devam etmiş. Bir süre sonra, güzel bir kıza rastlamış. Kız da nereye gittiğini sormuş; “melek hikayesini” öğrenince adamın ellerine sarılmış: “Ne olur o meleğe beni de anlat. Gencim, güzelim, zenginim, her şeyim var; ama çok mutsuzum. Mutluluğa ulaşmak için ne yapmam gerektiğini sor o meleğe.” Adam, melekle kız için de konuşacağına söz vermiş ve yoluna devam etmiş.

Bir süre sonra, dinlenmek için bir ağacın altına uzanmış. Bütün çevresi yemyeşil olan bu ağacın neredeyse hiç yaprağı yokmuş ve tabii, ağaç bu duruma çok üzülüyormuş. O da derdini adama anlatmış. “Eğer o meleği bulursan, benden de söz eder misin? Bu kaderimden hiçbir şey anlamıyorum. Görüyorsun, bereketli bir toprak üzerindeyim; her taraf yemyeşil; bütün ağaçların yaprakları var; meyveleri var. Benimse hiçbir şeyim yok. Benim de diğerleri gibi yeşillenmem için ne yapmam gerekiyor? Ne olur, o melekten bunu öğren.”

Adam, ona da “Peki” demiş; yoluna devam etmiş. Nihayet, bir gün, tam melek bulmaktan umudu kesilmiş, vazgeçmek üzereyken, karşısına bir melek çıkmış.

Adam kendinden başlamış: “Gece gündüz demeden çalışıyorum; dünyanın hiçbir nimetinden faydalanmıyorum; acınacak bir hayatım var. Benden daha az çalışan daha keyifli yaşayan bir sürü insan var. Nerede adalet? Nerede eşitlik?”

“Tamam, tamam” demiş melek. “Sana mutlu ve zengin olman için bir şans veriyorum. Şimdi aynı yoldan evine dön.”

Adam rahatlamış ve ağacın, kızın, kurdun dertlerini de meleğe anlatmış. Melek onlar için de konuşmuş; adam dönüş yolunu tutmuş.

Uzun bir yürüyüşten sonra ağacın yanına gelmiş ve meleğin sözlerini aktarmış: “Senin köklerinin tam yanına bir sandık altın gömülüymüş. Sen bu yüzden beslenemiyorsun; dolayısıyla yaprağın, meyven olmuyor. Bu altın sandığı çıkarılınca sen de diğer ağaçlar gibi yeşilleneceksin.” “Harika!” diye bağırmış ağaç: “Çabuk kaz ve sandığı çıkar.” Adam, "Olmaz" demiş; “Melek, bana kendi şansımı verdi. Evime dönmeliyim.”

Adam, yola düşmüş. Genç kız, zaten yolunu bekliyormuş “Ne dedi, ne dedi” diye koşmuş. “Acılarını ve sevinçlerini paylaşacak biriyle evlenirse, bütün dertleri hallolacak. Sen de mutlu olacaksın dedi” demiş adam. Kız “Hadi o zaman” demiş, “Evlenelim seninle ve mutlu olmaya çalışalım.” Adam yine “Olmaz” diye cevap vermiş: “Zamanım yok. Meleğin bana verdiği şansı bulmak için hemen eve dönmeliyim. Sen kendine başka bir koca bul.”

Biraz sonra sıska kurt çıkmış karşısına. Adam, ona da olan biteni anlatmış; kendi şansını bulmak için acelesi olduğunu söylemiş. “Peki, ya ben?” demiş kurt: “Benim için ne dediğini söyle ve git.”

“Senin için söylediğini ben anlamadım” demiş adam: “Melek dedi ki, o kurt yiyecek bir aptal bulamazsa, aç dolaşmaya mahkumdur.” Kurt, “Ben çok iyi anladım” demiş ve APTALI yemiş.

Acaba biz de yaşamımız boyunca kaç defa böyle dolaşıp fırsatları göremeyip başkalarına altın tepside sunduk?

“Rüyanızın gerçekleşmesini istiyorsanız, öncelikle uykudan uyanmanız gerekir.”

Andre Siegtried

[25emel]