[defduru]

Okulun ilk gününde, 5. sınıf öğretmeni Mediha hanım sınıfta Öğrencilerine baktı, birçok öğretmen gibi çocuklara bir yalan söyledi
ve hepsini aynı derecede sevdiğini söyledi.

Ancak bu imkânsızdı, çünkü ön sırada oturduğu yerde bir yana kaykılmış, adı Mustafa Yılmaz olan bir erkek çocuk vardı.

Mediha öğretmen, bir yıl önce Mustafa yı izlemiş ve diğer çocuklarla iyi oynamadığını, elbiselerinin kirli olduğunu, sürekli
olarak kirli dolaştığını gözlemlemiş, ilave olarak Mustafa tatsız olabiliyordu.
Öyle bir noktaya geldi ki, Mediha öğretmen onun kâğıtlarına kırmızı kalem ile kırmızı büyük işaretlemekten, kalın çarpılar (x)
yapmaktan ve kâğıdın üstüne büyük harflerle zayıf yazmaktan zevk alır oldu.
Mediha öğretmenin okuldaki her çocuğun geçmiş kayıtlarını incelemesi gerekiyordu, Mustafa nın kayıtlarını en sona bıraktı.
Ancak, onun durumunu gözden geçirdiğinde, bir sürprizle karşılaştı.
Mustafa nın birinci sınıf öğretmeni şöyle yazmıştı:
"Mustafa gülmeye hazır parlak bir çocuk. Ödevlerini derli toplu ve temiz yapar, çok terbiyeli. Onun etrafta olması çok eğlenceli"
İkinci sınıf öğretmeni şöyle yazmıştı:
"Mustafa mükemmel bir öğrenci, sınıf arkadaşları tarafından çok seviliyor, ama annesi ölümcül bir hastalığa yakalandığı için
sıkıntı içinde ve evdeki yaşamı mücadele içinde geçiyor."
Üçüncü sınıf öğretmeni şöyle yazmıştı:
"Mustafa nın annesinin ölümü onun için çok zor oldu. Mustafa elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyor, ama babası ona ilgi
göstermiyor ve eğer bazı adımlar atılmazsa evde ki yaşamı yakında onu etkileyecek."
Dördüncü sınıf öğretmeni şöyle yazmıştı:
"Mustafa içine kapanık ve okulda derslere çok fazla ilgi göstermiyor. Çok fazla arkadaşı yok ve bazen sınıfta uyuyor."
Bunları okuyuyan Mediha öğretmen problemi kavradı ve kendinden utandı.
Öğrencileri ona güzel kurdelelerle ve parlak kâğıtlara sarılmış hediyeleri getirdiğinde bile kendini çok kötü hissediyordu.

Mustafa nın hediyesini alıncaya kadar bu böyle devam etti.

Mustafa nın hediyesi; Bir marketten aldığı kalın, kahverengi ambalaj kâğıdı ile beceriksizce sarılmıştı.
Mediha öğretmen onu diğer hediyelerin ortasında açmaktan acı duydu.
Paketten, taşlarından bazıları düşmüş yapma elmas taşlı bir bilezik ve çeyreği dolu olan bir parfüm şişesini çıkarınca
çocuklardan bazıları gülmeye başladı.

Ama o, bileziğin ne kadar güzel olduğunu haykırdığında çocukların gülmesi kesildi.

Bileziği taktı ve parfümü bileklerine sürdü.
Mustafa, o gün okuldan sonra öğretmenine şunu söylemek için bekledi.
"Öğretmenim bugün aynı annem gibi kokuyordunuz. '
Çocuklar gittikten sonra, Mediha öğretmen en az bir saat ağladı.

O günden sonra, okuma, yazma ve aritmetik öğretmeyi bıraktı. Bunun yerine, çocukları eğitmeye başladı.

Mustafa ya özel ilgi gösterdi.
Onunla çalışırken, zihni canlanmaya başlıyor görünüyordu.

Onu daha fazla teşvik ettikçe, daha hızlı karşılık veriyordu.

Yılın sonuna doğru, Mustafa sınıfın en zeki çocuklardan biri oldu ve tüm çocukları aynı derecede sevdiğini söylemesine rağmen,
Mustafa onun gözdelerinden biri oldu.
Bir sene sonra, Mediha öğretmen kapısının altında, bir not buldu, Mustafa, ona hala tüm yaşamında sahip olduğu en iyi öğretmen
olduğunu söylüyordu.
Altı yıl sonra Mustafa dan bir not daha aldı. Liseyi bitirdiğini,sınıfında üçüncü olduğunu ve onun hala hayatındaki en iyi öğretmen
olduğunu yazmıştı.

Bundan dört yıl sonra, bazı zamanlar zor geçmesine rağmen okulda kaldığını, sebatla çalışmaya devam ettiğini ve yakında kolejden
en yüksek derece ile mezun olacağını yazan başka bir mektup aldı.
Yine Mediha öğretmenin tüm yaşamında ki en iyi ve en favori öğretmeni olduğunu yazmıştı.

Sonra dört yıl daha geçti ve başka bir mektup geldi.

Bu kez fakülte diplomasını aldığını, biraz daha ilerlemeye karar verdiğini açıklıyordu.

Mektupta, onun hala karşılaştığı en iyi ve unutulmaz öğretmen olduğunu açıklıyordu.

Ama şimdi ismi biraz daha uzundu. Mektup söyle imzalanmıştı, Prof. Dr. Mustafa Yılmaz ( Tıp Doktoru)

Öykü burada bitmiyor.
Görüyorsunuz, ortaya çıkan başka bir mektup var. Mustafa bir kızla tanıştığını ve onunla evleneceğini söylüyordu.
Babasının birkaç hafta önce vefat ettiğini açıklıyor ve evlenme töreninde Mediha öğretmenin damadın annesine ayrılan yere
oturup oturamayacağını soruyordu.

Şüphesiz Mediha öğretmen bunu sevinçle kabul etti.

Tahmin edin ne oldu?
Taşları düşmüş olan o bileziği takti.

Dahası, Mustafa nın annesinin kullandığı parfümden sürdü.
Birbirlerini kucakladılar ve Prof.Dr. Mustafa, Mediha nın kulağına şöyle fısıldadı,
"Bana inandığınız için çok teşekkür ederim, öğretmenim."
"Bana önemli olduğumu hissettirdiğiniz ve bir fark meydana getirebileceğimi gösterdiğiniz için"

Mediha öğretmen, gözlerinde yaşlarla,
"Mustafa, yanlış şeylere sahiptim.... Bir fark meydana getirebileceğimi bana öğreten sensin. Seninle tanışıncaya dek, nasıl
öğreteceğimi bilmiyordum"

Birinin hayatında bir fark oluşturmaya çalışın.

Alıntı.......

[karaborsa]

Bu hikaye bende cokseyler uyandirdi. daha okumaya basladigim anda gözlerimden yaslar akmaya basladi.

ikidakikalik yaziyi 8-10 dakikada tamamladim

Sebebini bilmedigim bir burukluk hissettim, heralde eskilerde yatan bazi olumsuzluklari uyandirdi. Bana neolabilecegini aciklayabilecek kimse varmi?

[shamanic]

karaborsacım.. seni senden daha iyi kim anlayabilirki canım benim..

eğer bu durumun bir farklılığı olduğunu hissettiysen nedenide anlayıp çözüm olarak karşına çıkacaktır..

meditasyon gibi içsel çalışmalalar ya da bu konudan yola çıkarak yapacağın yazma ve soru cevap
terapileri merkezine ulaşman için yardımcın olacaktır...

sevgiler..

[defduru]

Sevgili karaborsa bence çözülmeler yaşamışsın. Shamanic'in dediği gibi seni senden daha iyi kimse anlayamaz. Ben senin yerinde olsam oturup hislerimi yazardım. Yazmak güzel bir meditasyon bana göre ve insan yazarken kelimeler kaleminden akıp gider düşünceler devre dışı kalır. Bana öyle oluyor da :)))
Sevgiyle kal ......

[karaborsa]

Degerli arkadaslar tesekürederim

mutlaka bildigimseylervar ama duygusallik okadar hadsafhada'ki bunun nedenide heralde kücüklügümdeki yasamis oldugum ayriliklara dayaniyor.

kagida yazmak sanirim endogrusu denicem

sevgilerimle

berlin'li

karaborsacığım
çözülmeler yaşamışsın, ama bunların kötü, anılar çağrıştırmış olması gerekmiyor, bana benim öğretmenimi hatırlattı..ben herkesin canını acıtan bir çocuktum, güzelliğime çok düşkün olmama rağmen yeni taranmış saçlarımı bile, tarandıktan, beş dakika sonra bozardım, herkesin canını yakarken, kendi canımıda alabildine acıttığımın farkında değildim. benide toparlayan öğretmenim olmuştu, önce benimle konuştu, annemin yokluğundan bu kadar hırçın olduğumu anladığında..annemi bulamayacağına göre kendisi onun yerine, sevgi vermeye çalıştı, ben bu gün onun, ve halacığımın sevgi dolu destekleriyle varım..ikiside nur gölünde yatsınlar..

[Lier22]

bu yazıyı okuyup da hislenmeyen insanlardan korkarım ben...


çok güzeldi Paylaşım için teşekkürler...

[asi_mavi_]

gerçekten çok duygusal bir hikaye paylaşım için teşekkürler

[özlemmm]

gercekten bıraz yurek burkan ama bı o kadar da anlamlı yazı tesekkurle defduru

[yeşilay]

Çok beğendim çok teşekkürler..