kunduradaki altinlar

Rumeli`de Dalmacya`da, Ermeni bir beyin yaninda yamaklik eden 10-12 yaslarinda Joseph Maskovic isminde bir cocuk , zemherinin en firtinali günlerinde, buzlar üzerinde yalin ayak, düse kalka eve su tasimakta iken komsularindan fakir ve dul bir kadincagiz bu hale üzülüp kocasindan yadigar bir cift partal kundurayi cocugun ayaklarina giydirmisti.

Aradan uzun yillar gecti.

Bu arada Osmanlilar o yerleri fethetmis, kadinda müslüman olmustu.
Günlerden birgün iyiden iyiye yaslanmis olan kadincagizin kapisi calinip, önüne bir torba birakildi. Torbayi acan ihtiyar eller, vaktiye kocasinin olan o cift partal kunduraya dokununca birde takatten kesildi, kipirdayamaz oldu. Kadincagiz, neden sonra bakti ki ayakkabilarinin her ikisinde de icleri altin dolu. Yoksul hasirinin üstüne dökülen altinlari toplayayim derken keskin gözleri kücük bir kagit parcasina ilisti.Bir ceyrek saat sonra kasaba imaminin önünde, tek bir cümlelik pusulayi okutuyordu: "Anacigim! Buzdan donmus ayaklarina bu kunduralari giydirdigin cocuk, sana borcunu ödemeye calsiyor."

Bu yazinin koca Osmanli Devletinin Kaptan-i Deryasi, Hanya fatihi Silahtar Yusuf Pasa`nin kaleminden döküldügünü o gün kimse anlamyacakti; ta ki Osmanli arsivlerinde söz konusu altinlarin muhasebesini tutan belge ortaya cikincaya kadar...