Önce Kendi Çizgini Uzat

[Işıldayan Safir]

Öğretmen sınıftaki zeki fakat kıskanç öğrenciye: “Niçin arkadaşlarını çekemiyor, onların yaptıklarını bozup kavga ediyorsun?” diye sordu.

Öğrenci, bir süre düşündükten sonra,

“Çünkü onların beni geçmelerini istemiyorum” dedi. “En iyi ben olmalıyım. "

Öğretmen, masasından kalktı, eline bir parça tebeşir aldı ve yere 15 cm uzunluğunda bir çizgi çekti.

Kıskanç öğrenciye bakarak: “Bu çizgiyi nasıl kısaltırsın?” dedi.

Öğrenci bir süre bu çizgiyi inceleyip içinde çizgiyi birçok parçaya bölmek de olan birkaç yanıt verdi.

Öğretmen, yanıtları kabul etmedi ve yere ilkinden daha uzun bir çizgi çekti.

“Şimdi birinci çizgi nasıl görünüyor?” diye sordu.

Öğrenci utana sıkıla,

“Daha kısa” diyerek başını öne eğdi.

Öğretmen bu yanıt üzerine öğrencisine unutmaması gereken şu öğüdünü verdi:

- "Bilgini ve yeteneklerini artırarak kendi çizgini uzatman, rakibinin çizgisini bölmeye çalışmandan daha iyidir..."

Alıntı.

[sweeet]

Çok doğru bir hikaye her zaman kendimizle yarışmalıyız. Bana göre ancak bu şekilde doğru gelişimi gösterip kıskançlıkla başa çıkılabiliriz.

[acemisirine]

kendini bilen, kendini gelistiren birinin kiskanclik gibi basit bir durumla ilgilenmeye vakti yokturda zaten..

her zamanki gibi cook güzel bir paylasim, tesekkürler ve iyiki varsin Zerynthia..

positiv enerjiler daima seninle olsun

[Işıldayan Safir]

Bu öyküdeki kıskançlık kibar bir tabir olmuş. Burada kıskançlıktan ziyade haset görüyorum ben. Kıskançlığın en üst noktası gibi de ifade edebiliriz. Daha tehlikeli ve gerçekten önüne geçilmesi gereken bir şey...

Karşımızdakileri küçümseyerek, ona zarar vererek kendimizi daha iyi bir noktaya çıkarmaya çalışmak acizliktir. Kişinin kendi beceriksizliğini örtbas etme çabasıdır. Ben daha iyi olamıyorum o zaman başkalarına zarar veriyim onlar kötü bir duruma düşerse ben belki onların üzerine çıkarım demektir.

Ancak bir insan bunu ne kadar yaparsa yapsın iyi olan mutlaka gelip önüne geçecektir. Ve haset eden kişi de hiçbir zaman gelişemeyecektir. Ve en önemlisi de hep mutsuz olacağı gibi çevresindeki insanları da mutsuz edecektir.

Biz demiyor muyuz her zaman gelişimin sonu yok diye. Gerçekten yok. O nedenle başkalarının başarılarına, sahip olduklarına haset etmeyi bırakıp, kendi gelişimimiz için çalışmayı misyon edinmemiz gerekir.

Böylelikle hem kendimizi geliştirir hem de başkalarının gelişimlerini görerek belki her seferinde daha fazla ilerleyebiliriz. Belki en iyi olup sadece kendimizi aşmaya çalışabiliriz. Belki de başarılarımızla başkalarının gelişimine de katkıda bulunup, yaşamlaına ışık oluruz.

Sevgiler.