Günlük Mesaj

Bluesky24 · 20-04-2010, 06:16 PM

TARİHÇE[/b]Uyku ve rüyaya olan ilgi ilk çağlara kadar gitmektedir. Bir çok büyük düşünür, Aristo, Hipokrat, Freud ve Pavlov uyku ve rüyanın psikolojik ve fizyolojik temellerini açıklamaya çalışmıştır.

Uykunun uyanıklıkla, ölüm arasında bir durum olduğu kabul edilmekle birlikte bugün uykunun aktif bir durum olduğu bilinmektedir. Uyku fizyolojisi konusunda ilk yayın The Philosophy of Sleep İskoç bilim adamı Robert MacNish tarafından 1834'de yayınlanmıştır.

Uykunun aktif ve pasif olduğu yıllarca tartışıldıktan sonra bugün, uykunun aktif bir olay olduğu hızlı göz hareketlerinin keşfiyle anlaşılmıştır. Uykunun aktif mi, yoksa pasif bir olay mı olduğu konusunda tartışmalara J. Allan Hobson 1989'da yayınladığı Sleep adlı kitapta açıklık getirmiş ve kitabın ilk giriş cümlesinde uyku konusunda son 60 yılda öğrendiklerimiz, 6000 yıldır öğrendiklerimizden fazladır demiştir.

Nathaniel Kleitman 1920'li yıllarda Chicago üniversitesinde uyku ve uykusuzluk konusunda bir çok çalışmalar yapmış, uyku deprivasyonu konusunda bir çok önermelerde bulunmuştur. Bu çalışmalarını 1938'de yayınladığı Sleep and Wakefulness adlı kitapta toplamıştır.

Beyin hücrelerinin elektriksel aktivite gösterdiği Luigi Galvini tarafından hayvan çalışmalarında gösterilmiştir. Daha sonra bu aktivitenin beyin hücreleri arasında iletildiği Emil du Bois - Reymond ve Hermann von Helmholtz tarafından gösterilmiştir. Hans Berger 1928 yılında insan beyninin elektriksel aktivitesini kaydetmiş ve uyanıklıkla uyku sırasında oluşan elektriksel aktivite farklarını göstermiştir. Bundan sonra uyku konusunda çalışmalar başlamıştır. Gerçek anlamda uykuda gözlenen parametreler Harvard Üniversitesinden Harvey, Hobart, Davis ve diğerleri tarafından çalışılmıştır. Blake, Gerard ve Kleitman bu konudaki çalışmalarını Chicago Üniversitesi 'nde sürdürmüşlerdir. Kleitman ve Aserinsky 1953 yılında uykunun hızlı göz hareketlerinin olduğu REM uykusunu elektroensefalografide göstermişlerdir. Dement ve Kleitman 1956'da uykunun siklik değişimlerini göstermişlerdir. Bu siklik dönemlerin 90 - 100 dakika sürdüğünü, evre 1 ile başlayıp REM uykusu ile sonlandığını göstermişlerdir.

Uyku hastalıkları konusunda ilk gözlemler eski çağlara kadar gitmektedir. Milattan önce 3. yüzyılda Büyük İskender döneminde Pontus devletinde yaşayan Dionizos 'un oturduğu yerde uyuduğu, horladığı ve solunum durmalarının boğulur gibi olduğu ve uyandırmak için etine iğne batırıldığı bildirilmiştir. Tarih öncesi dönemde uyku apne sendromunun tipik örneklerinden biri olduğu ancak araştırılırsa başka örneklere rastlanacağı vurgulanmıştır. Uyku apne sendromunun yine farkında olmadan bir başka tanımı ünlü İngiliz yazar Charles Dickens tarafından 1836'da yapılmıştır Charles Dickens, seri yayın olan Posthumous Papers of the Pickwick Club da bu kulübün çaycısı Joe ‘nun oturduğu yerde uyukladığı, horladığı, uykudan zor uyandırıldığı, siyanotik, kalp yetmezliği ve kişilik değişikliği olduğunu bildirmiştir. Uyku apne sendromunu bilimsel anlamda ilk kez 1956 da Burwell ve arkadaşları tanımlamışlardır. Avrupa'da 1965 yılında birbirinden bağımsız olarak Gastaut, Tassinari, Duran, Fransa'da, Jung ve Kuhlo, Almanya'da uyku apne sendromunu keşfedip tanımlamışlardır. Giorgio Coccagna obez olmayan olgularda uyku apne sendromu varlığını göstermişlerdir. Elio Lugaresi ve arkadaşları 1970 de trakeostomi uygulanan olguların kliniğinde belirgin düzelmenin olduğunu bildirmişlerdir.

Elio Lugaresi 1972'de İtalya'da ilk Uluslararası Uyku Apne Sendromu Sempozyumunu düzenlemiştir.

Christian Guilleminault 1972'de Stanford Üniversitesi'nde uyku çalışmalarına başladıktan sonra solunumsal parametreler uyku çalışmalarında kullanılmaya başlamıştır. Sonraki çalışmalarda gece boyunca uyku çalışmalarına 1974'de Jerome Holland tarafından Polisomnografi denilmiştir. Guilleminault gündüz aşırı uykuluğunun uyku apne sendromunda çok önemli yakınma ve patolojik bulgu olduğunu vurgulamıştır. Gündüz uykululuğunu ölçmek amacıyla, Yoss ve arkadaşları göz bebeği çapı ölçümlerini kullanmayı önermişlerdir. Daha sonra Dr. Mary Carskadon tarafından gündüz uykuluğunun doğru ve objektif ölçümünü sağlayan Multiple Sleep Latency Test (MSLT ) geliştirilmiştir.

İçindekiler

Kaynak: toraks.org.tr