Hastanelerin 'fark' talebinin nedenleri

[Bluesky24]

Kamu hastaneleri tabii ki fark ücret almadan hizmet sunacaklardır. Çünkü hem finansman, hem personel standardı, hem altyapı standardı hem de tabi oldukları düzenlemeler gereği ciddi avantajlara sahiptir.



Sağlık kuruluşları Sağlık Bakanlığı nın tespit ettiği standartlara uymak zorundadır. Ancak doktoru ile muayene esnasında gerekirse 30-40 dakika görüşmek isteyen, hastalığı ile ilgili her türlü soruya cevap almak isteyen, farklı otelcilik ya da mihmandarlık hizmeti almak isteyen, tansiyonunu hemşireye değil, doktora ölçtürmek isteyen, pansumanını doktora yaptırmak, dikişini doktora aldırmak isteyen hastalara bu hak verilmelidir. Bu hak verilirken de yıllardır sağlık primini yatırmış olan vatandaşın bu masraflarının bir kısmını sosyal güvenlik kurumunun ödemesi en doğal hakkıdır.



Fark talep etmeyen sağlık kurum ve kuruluşları bugün olduğu gibi yarın da olacaktır. Fark ödeyemeyen hastanın tedavisi eksik kalmayacaktır.



Hizmet farkı ödeyen hasta, hizmetin ve sağlık kurum/kuruluşlarının denetiminde daha etkin rol alacaktır. Hastanın fark ücreti ödemesi, gereksiz tetkik ve tedavileri sınırlayacaktır. Bu da SGK nun sağlık harcamalarını azaltacaktır.



Hizmet farkının serbest bırakılmaması, Sağlık Uygulama Tebliği (SUT) Bütçe Uygulama Talimatı (BUT) fiyatlarının artırılması için sürekli baskı doğuracaktır. Mevcut ücretler özel sağlık kurum ve kuruluşlarının cari fiyatlarının çok altında kalmaktadır. Bu şartlarda sağlık hizmeti sunmak imkânsız görülmektedir. Ancak çeşitli beklentilerle kurulmuş olan ve çoğu alınan kredilerle kurulmuş olan sağlık kuruluşları ya iflas edecekler ya da can havli ile çeşitli refleksler geliştireceklerdir. Bu refleksin en masumu SUT fiyatlarının artışı için oluşturulacak baskıdır.



Şu anda alacakları fark ücret ile fiyat ayarlaması yapabilen sağlık kuruluşları, SUT fiyatlarına ciddi bir itirazda bulunmamaktadır. Ancak fark ücretin yasaklanması, SUT fiyatlarının artırılması için baskıyı artıracaktır.



Sağlık kurum ve kuruluşları arasında kalite yarışına ve rekabete imkân verilmelidir.



Emek yoğun hizmet ücretleri ile teknoloji yoğun hizmet ücretleri arasında dengesizlik vardır. Çünkü şu anda alınan fark ücretlerinin çoğu emekten kaynaklanan ücretlerdir. Fark ücretinin kalkması, hekim emeğinin karşılıksız kalması anlamına geleceğinden hasta memnuniyeti azalacaktır.



Sağlık kurum ve kuruluşlarının açılması, işletilmesi, denetimi, vergi ve diğer asgari standartlardaki özel - kamu ayrımı sürmektedir. Bu ayırımın sürmesi sunulan sağlık hizmetlerinin karşılığının da farklı olmasını gerektirmektedir.



Hiçbir kamu kurumu ruhsat ya da faaliyet izin belgesi almamaktadır. Kamu sağlık kurumalarında, anestezi uzmanı, biyokimya uzmanı, radyoloji uzmanı, mikrobiyoloji uzmanı, odiometrist, yoğun bakım sertifikalı hemşire v.b gibi personelin olmaması faaliyetin durdurulmasına neden olmamaktadır.



Ancak özel sağlık kuruluşlarında zorunlu olan bu standartlar hem maliyetleri arttırmakta, hem de bunların noksanlığı o kuruluşun kapanması anlamına gelmektedir. Yükümlülükleri aynı olmayan kuruluşların, ödemede aynı kurallara tabii olması kadar adaletten uzak bir uygulama yoktur.



Geri ödeme kurumlarının çeşitli nedenlerle ödemeleri geciktirmesi, işletmelerin varlıklarını sürdürebilmesini zorlaştırmaktadır. Farkın yasaklanması ile özel sağlık kurumlarının tek gelir kapısı SGK olacaktır. Nakit tahsilâtı olmayınca SGK nın ödemeleri geciktirmesi (ki bunun olmayacağını kimse iddia edemez) ciddi sıkıntılara yol açacaktır.



Ticaret hukuku hükümlerinin özel sektöre farklı uygulanıyor olması, borçları geciken özel sağlık kurum/kuruluşlarının icra takibi gibi zorluklarla karşı karşıya bırakmaktadır. Borcunu ödemeyen kamu sağlık kuruluşlarına uygulanacak hiçbir yaptırım yoktur. Oysa borcunu ödeyemeyen, maaşlarını ödeyemeyen bir özel sağlık kuruluşu icra takibi ile karşı karşıya kalacaktır.



Özel sağlık işletmeleri, ulaşabilirliğe de esas olan fiziksel imkanlar için binaya mali ölçülerde ciddi bedeller ödemektedir. Kamu hizmet sunucuları ile birlikte kamu adına sosyal güvenlik kurumu mensuplara hizmet sunan özel kurumlar ayrıca binaya ödedikleri bedeller dışında, kamuya hizmet üretmelerine rağmen ayrıca ödedikleri kiradan da devlete stopaj ödemesi yapmaktadırlar.



Özel sağlık sunucuları hizmet gelirlerinin yaklaşık % 5 i gibi ölçülerde kira bedeli ödemektedirler.



Özel sağlık hizmet sunucuları ekipmanlarını tamamlarken bedellerini kendileri ödemekte ve kullandıkları cihazlar genelde ithal olduğu için dövizle alım yapmakta, finansmanı ve kambiyo zararları için de yaklaşık % 4 gibi ek gider kalemleri olmaktadır.



İnsan kaynağı sağlık sunucularının en önemli maliyet ayaklarından birisidir. Sağlık emek yoğun bir hizmettir. Tüm giderlerini karşılayan sağlık işletmelerinin insan kaynağı giderleri genel giderlerinin % 45 ila 60 arasındadır. İnsan kaynakları giderlerinin % 60-70 i ise hekim giderleridir. Genel gider içerisinde % 60 a yaklaşan personel gideri ödeyen sağlık işletmeleri zarar tarafına dönmeye başlayan sağlık işletmeleridir.



Özel sağlık sunucuları tüm personel masraflarını kendileri finanse ederlerken kamu sağlık kuruluşlarında personel ödemeleri maaş olarak genel bütçeden ödenmektedir. Özel sağlık sunucuları insan kaynakları bedellerini kendileri ödedikleri gibi ayrıca istihdam sağladıkları için ayrıca katma değer yaratmaktadırlar.



Kamu sağlık sunucuları ihtiyaç halinde yeni sağlık personelini göreve almakta ya da zorunlu hizmete tabi tutmakta iken, özel sektörde ise elemanların kalıcılığının sağlanması da aldıkları ücretlerde artışlarla gerçekleştirilmektedir. Burada amaç hiçbir şekilde kamuda çalışan hekimin transferi olarak açıklanamaz. Özel sağlık kurum ve kuruluşları sadece sürdürülebilir bir sağlık hizmet sunumu için çalışanlarının sürekliliğini amaçlamaktadır.



Kaynak : Bayposta.com