Hiçbir Şey Benim Değil ...

[Bluesky24]

Milletler için olduğu gibi, insanlar için de en büyük mesele bağımsızlıktır. Fakat imkân var mı ? Benim olan bana ait gibi görünüyor. Halbuki, ben daima benim olana aittim. Mülkiyeti tartışma götürmez yegâne şey "benlik" olmak icap eder. Fakat, işin derinliklerine inecek olursak, kimseye bağımlı olmayan, başlı başına, ayrı ve mutlak bir unsur nerede?.. Görünsün veya görünmesin, başkaları, iç ve dış alemimizi paylaşırlar. Kurtulmanın çaresi yoktur. Tam bir inzivada bile, dağın ancak bir zerresi, denizin bir damlası olduğumu dehşetle hissediyorum. Kafama ve etime ölülerin mirası hakim, düşüncem ölülere ve dirilere borçlu, hareket tarzım, irademe rağmen, tanımadığım veya hoşgördüğüm varlıkların tesiri altında... Ne biliyorsam, başkalarından öğrendim; her kullandığım şey başkalarının eseridir. Satın mı aldım? Ne çıkar?.. İşçi, esnaf, sanatkar olmasa ,"Calban"dan veya Robinsondan daha çıplak kalırdım. Bir yere gitmek istesem, başkalarının ürettiği makinelere ihtiyacım var. Benim meydana getiremediğim bir dille konuşmaya mecburum ve benden evvel gelmiş olanlar, haberim olmadan bana zevklerini, duygularını ve peşin hükümlerini kabul ettirmişlerdir. Benliğimi parça parça sökecek olsam, onda hep dışardan gelmiş parçalar ve kırıntılar buluyorum. Her birinin üzerine kaynağını gösteren etiketlerini koyabilirim. Şu, annemden; bu, ilk dostumdan, ötekisi, Rousseau veya Stireden bana geçmişti. Bütün bu aldıklarımın bir bilançosunu yapacak olsam, benliğim boş bir şekil, içinde tek reel şey bulunmayan bir kelimeden ibaret kalıyor. Bir sınıfa, bir millete, bir ırka aidim ve ne yaparsam yapayım kendim çizmediğim bu sınırlardan kurtulmaya muvaffak olamayacağım. Her fikir bir akisten, her hareket bir çalmadan başka bir şey değil. İnsanları yanımdan kovabilirim, fakat çoğu tek başına kaldığım halde, görünmeden bende yaşamakta devam ediyor. Uşaklarım varsa, onlara katlanmak, boyun eğmek zorundayım; dostlarım varsa hoşgörmeye hizmet etmeye mecburum, paraya gelince; bakmak, çoğaltmak, korumak lazım. İktidar kölelikle eştir. Hakikât! Hiçbir şey benim değil. Bir parça duyduğum zevki, artık mevcut olmayan veya ömrümde görmediğim insanların ilhamlarına borçluyum. Hal şu ki, ne aldığımı biliyorum ne de verdiğimden haberim var. Bir düzine milyar kadar toplamaya muvaffak oldum. Milyonlarca insan benim için çalışmasa, milyonlarca insan satacağım şeylere ihtiyaç duymasa ve milyonlarca adam dünya ekonomisinin üzerine kurulduğu kaideleri, makineleri, formülleri bulmasaydı bunu yapabilir miydim? Kendi kendime kalsam, köpek leşleri ile köklerden başka yiyecek şey bulamayan bir vahşiden başka ne olabilirdim? Kimsenin doğurmadığı, benden başkasının katılmadığı, mutlak suretle benim duyabileceğim bağımsız ve gizli çekirdek nerede? Sahiden, bir borç yığını, dev bir cüssenin esiri bir zerreden gayrı bir şey değil miyim? Ve sahiden kendimizin zannettiğimiz yegâne şey "benlik" bütün öteki şeyler gibi, gururumuzun basit bir yansıması, bir kuruntusu mudur? Giovanini Papini



Kaynak : Bayposta.com