[Bluesky24]

iyi günler.ben şiddetten ötürü 2 yıl önce boşım.boşıktan sonra kendimi dinlememek ve bir şeylerle uğraşmak için açıköğretime girdim okuyorum.yaşım 38 bayanım çocuğum yok.oradakiler benden genç.şimdi oradakileri görünce keşke boşanmasaydım,bu yaşta okuma benim neyime,(önceden bitirdikten sonra çalışırım diyordum),evlenemem daha,çocuğum bile yok gibi şeyler düşünüyorum.artık hayattan bir şey beklemiyorum daha çok yaşıma taktım çok yaşlı hissediyorum kendimi oradaki gençleri görünce benden geçti diyorum.yarın doğum günüm ama hiç sevinemiyorum.bazen boşanma olmalıydı derken bazen de keşke olmasaydı ben de şurda hatalıydım diyorum.kısacası bu duygular beni bu aralar esir aldı nasıl kurtulabilirim.öyle anlıyorum ki okuyarak kendimi ispat etmek istiyorum.boş durunca bir şeye yaramıyormuşum gibi geliyor kendime.bana yardım edin.ne yapmalıyım.bir de paylaşacağım kimse yok.kardeşim yok.anneme,babama da fazla açamıyorum.kendimi bu duygulardan nasıl kurtarabilirim.

Prof.Dr. HAMDULLAH AYDIN



26.04. 16:11:37





hanimefendi,

bir karar alarak yasaminizda degisiklik yaptiginiza gore, bundan sonrasini planlamak daha oncelikli olmali. yeniden duzenlemeler yapmak uzere ciktiginiz yolda yurumenizi oneririm. yasadiklariniz, bundan sonrasinda size yol gosterebilirdi. umarim yasaminizi duzenleyip geleceginizi kendi birikimleriniz dogrultusunda yasarsiniz.

saygilar,







Yazının Orjinali için Lütfen www.saglikdanis.com adresini ziyaret ediniz.