[Bluesky24]

Çok sayıda, birbirine paralel endoplazmik retikulumun borucuğu hücre çekirdeğine yakın bir bölgede bir araya gelerek Golgi cismini kurarlar. Bu organcık birçok noktada endoplazmik retikulum ile bağlantılar kurmuştur. Hücreler çeşitli maddeler üretirler. Bu maddelerin bazıları hücrenin kendisi tarafından kullanılırken, bazıları da diğer hücre ve dokuların kullanımı, için hücre dışına atılır. Hücre tarafından üretilen bu maddeler, endoplazmik retikulum yoluyla Golgi cismine taşınır. Golgi cismi de kendisine getirilen bu maddeleri ince bir zarla sarıp, hücre sitoplazmasma salıverir. Golgi cismi tarafından hazırlanan bu paketlere vezikül adı dirilir. Veziküllerin içindeki madde, hücrenin cinsine göre değişir, örneğin sindirim kanalının iç yüzünü örten ve sindirim olayı ile ilgili bir hücrenin veziküllerinden alman besinleri sindirmeye yarayan ve o hücre tarafından üretilen bir enzim bulunur. Eğer Golgi cismi bu enzimi bir zarla çevirmeseydi, enzim hücre içinde serbest kalacak ve kendisini, üreten hücreyi sindirecekti. Böylece hücre kendi kendisini öldürmüş olacaktı. Burada doğa mantığının ilginç bir örneği ile karşılaşıyoruz. Bu mantığı kavramadıkça rastlantılar kavramından ister İstemez uzaklaşıyor ve kuşku duyuyoruz. Diğer bir hücrenin veziküllerindeyse hormon ya da kasların kasılmasını sağlayan bir madde bulunabilir. Veziküller, belirli koşullarda içlerindeki maddeyi hücrenin dışına boşaltırlar, bazen de vezikül tümüyle hücre dışına atılır.



Kaynak: Golgi Cismi