Multiple Skleroz

[Bluesky24]

Kendimi açıklama yapmak zorunda hissediyorum. Evet, tüm yazmamalarıma rağmen, editörümüz inatla beni sayfada tuttu. Tüm yazamamalarıma da diyebiliriz. Ne yazacağım konusundaki tereddütlerimi paylaştığım, neredeyse aylar önce yazılmış yazımdan sonra, klavyenin başına her geçişimde bir sağlık sorunu ile baş başa kaldım. İstemezdim yazacağım şeyin bunun olmasını ama köşemin kaderinde bu varmış. Ayrıca yaşamın içinde bana ayrılmış olan köşemin... Bakın beni tek gözle klavyenin karşısına oturtan şeye…Dört sene önce uzun süredir karşılaşmadığım bir arkadaşımla karşılaştık. Görüşmediğimiz zaman içinde neler yaşadığımızı alelacele anlatmaya koyulduk. O gün anlattıkları aklımdan hiç çıkmamıştı. & Artık Türk filmlerine inanıyorum Çağrı. diyordu. Multiple Skleroz atağı geçirmiş ve bir ay kadar görmeden yaşamış ardından kortizon tedavileri sonucu tekrar görmeye devam etmişti. Sanırım bu hastalığı daha önce birkaç dergide de okumuş olmalıyım ki o zaman dinlediğimde çok yabancı olmadığımı hatırlıyorum ama semptomlarının neler olduğu ile ilgili herhangi bir fikrim yoktu. Ve sevgili Ayşenur evlenerek başka bir şehre yerleşti. Arada bir telefonla görüşmelerimiz devam etti. Ve bu aralar daha sık olmak kaydıyla devam etmekte… Ve bir arkadaşımın babası,33 yıldır MS'in anlamını bilen Sabahaddin Peker ile tanışıklığım..Nam-ı diğer Sebo Dede. Yine kendi akıbetimden habersiz bir şekilde hastalığı tanımam ve hastalıkla ilgili ön yargılarımı yıkmamda yardımı çokça dokunmuş sevgili Sebo Dede ile telefon görüşmelerimiz son günlerde epey artmış bir durumda. Hastalığın erkek hastalarda çok daha yıkıcı bir şekilde ilerlediği söylenmesine rağmen, gerçekleri yanılsatmakta ustalaşmış birisi… Bu da onun oyunu… Ve ben… Birden benim de bir hikâyem oldu. Yukarıda ismi geçen arkadaşlarımın yaşadıklarının zerresini bile aktaramadığımın farkındayım. Ama onları yazmak zorundayım çünkü MS farkındalıklarınıza göre algılayabildiğiniz, anlaşabildiğiniz bir hastalık. Bu yüzden daha önce kafanızda oluşturduğunuz tanımlar, onu nasıl karşılayacağınızı çok etkiliyor. Ve bu hastalığın en önemli özelliği onu nasıl karşılayabildiğinize göre devam ediyor oluşu diyelim. Bu kesin bir bilgi değil ama, en güzel tedavi yöntemi olarak iyimserliğin önerildiğini bir dipnot olarak düşelim. Benim MS'im bana özgü diyelim. Doktorum ilk atağım olduğu için hastalığı mümkün mertebe sahiplenmemem, ama yine de tedbiri elden bırakmamam yönünde bir tavır izliyor. Halen tedavim devam ediyor.Nasıl başladı? Yaklaşık son 2–3 haftadır sol gözümü hareket ettirdiğimde hissettiğim ağrılar için birkaç kez göz doktoruna gitmeme rağmen hiçbir sonuç alamadım. Geçen hafta sonu gözümün önüne gelen perdeler ve iki gözümün arasındaki renk algısındaki ani farklılaşma soluğu göz doktorunda almama neden oldu. Cumartesi sabahı bir özel hastanenin göz doktoruna yeniden başvurdum. Bir şeyimin olmadığı ve migrenimin bir göstergesi olduğu ve de pazartesi bir nörologa başvurmam gerektiği söylenerek eve geri gönderildim. Pazar günü ise belirtilerin artması üzerine devlet hastanesine gittim. Oradaki göz doktoru şüphelenmesine rağmen, nörolog acil bir durum bulmadığını söyleyerek eve geri yolladı. Ve ben hala bir teşhis alamamış bir halde MS olduğumu içten içe düşünerek yeni bir hastanenin nörologu ile görüştüm ve felç olmadıkça acilen pek nadiren çekilen MR çekiminin yapılmasını sağladım. Ve nihayet plaklarımla da böylece karşılaşmış oldum. Ve tabii ki bu konuda uzmanlaştığı bilinen bir hekimle görüşmeye başladım. Pazartesi sabahından beri devam eden kortizon tedavim bugün serum haliyle sonlandı. Geriye kalan 10 gün boyunca kapsüller halinde almaya devam edeceğim. Erken tanı aldığımı söyleyebiliriz ama hastalıkla ilgili zamanın ne getireceğini açıkçası bilmiyorum. Göz ağrılarımda azalma var ancak görüşümün ne zaman ve ne kadar düzeleceği tam olarak bilinmiyor. Kortizonla birlikte tuz alımının kesilmesi gerektiği için yemeklerin pek tatsız, tuzsuz olması dışında çok büyük bir şikâyetim yok. Bu arada yeni MS'lilerle karşılaşıyorum hastanede. İyi oluyor. Gülüyoruz bazılarıyla. Sahip çıkmamaya çalışıyoruz hastalığımıza... Sanki bir huyumuzdan bahseder gibi bahsediyoruz MS'ten…İnternetten fazla bilgi almamaya çalışıyorum. Birbiriyle o kadar alakasız örnekler okuyorum ki bir an her yerimin sakat kalacağını düşünüyorum. Her şeyin bittiğini hissetmeme neden oluyor. Bir başka yazıda her şeyin çok güzel olacağını, bu hastalığın yaşamı yeniden, farklı algılamamı sağlayacağını düşünüyorum. En güzelinin, en doğrusunun kendi hayatıma, kendi geçmişime ve geleceğime bakmak ve hastalığımı oralardan okumak olduğunu düşünüyorum.Bazen hayatın içindeki materyallerin, bencilliğimizin, sadece bize ait olan bir dünya ile yaşıyor oluşumuzun, görmemiz gereken şeyleri perdelediğini, bizi aslında daha boş ve mutsuz yaptığını biliyorum. Ne yazık ki yaşadığınızı iliklerinize kadar hissedebilmeniz için, bazen böyle hastalıkları yaşamanın da hoşlukları olduğunu düşünüyorum. Tabi şu an bu hastalığın neresindeyim ve ne olacağım, her şey nasıl ilerleyecek, hiçbir şey bilmiyorum. Ama her şey çok güzel olsun istiyorum. Tek gayesi insanları anlamak ve onların dertlerini hiç unutmamak olan birisi olarak kalmak ama bunu yaparken de sağlıklı kalmak istiyorum. Gözümün önüne inen perdenin, insanlarla aramdaki perdeleri yırtmasını her şeyi canı gönülden görmeyi diliyorum. Ve hayatta herkesin bir görevi olduğunu unutmamayı… Tanışmaların, arkadaşlıkların, hastalıkların zamanı geldiğinde gerçekleştiğini... Acı çekmenin de, mutluluk kadar gerekli olduğunu bünyeye... Ve insanın kendisi kadar yakın hissettiği bir eşinin olmasının ne büyük bir güzellik olduğunu… Arada bir melankolikleştiğimi de kabul etmeliyim. Bunun kortizonun bir yan etkisi olduğu da söyleniyor. Uzun lafın kısası MS durduk yerde bilinmez bir sebeple bilinmez bir yerinizden ben buradayım diyor ve ne şekilde ne kadar süreceği ile ilgili kimseye net bir şey söyletmiyor. Yine de erken tanı ya da bu hastalığı yaşayanları anlayabilmeniz açısından birkaç yazı okumanızda yarar var diye düşünüyorum. Belki siz çoktan okumuştunuz ve beni ta yazının başından beri çok iyi anlıyordunuz.( http://www.genetikbilimi.com/gen/multipskleroz.htm gibi)Ve bu köşe yazma macerası bilinmez bahanelerle ve editörümüzün ısrarcılığıyla devam edecek sanırım. Yazılarımın devamını beklediğini söyleyen o üç ya da beş kişinin sayfayı sırf benim için açıp, benim herhangi bir yazımı bulamadan kapatmış olma ihtimallerinin iç huzursuzluğu da cabası. Yazmaya çalışacağım. Sağlıkla ve umutla…