Bizim aşçımız süper

[Bluesky24]

Bir sabah yemekhanenin önünden geçerken gördük ki, günün yemek listesi için pano asılıyor. Çalıştığım bütün hastanelerde o gün ne yemek çıkacağını önceden öğrenmek mümkün olmamıştı. Genellikle yemeğe gittiğimizde haberimiz olurdu.



Hastanemizde iki yemekhane vardı ve her ikisine de pano asılarak o günün yemekleri olan köfte, fırında makarna, cacık yazıları asıldı.



Hastanemiz için bir ilk yaşanıyordu. Sabahtan, o gün ne yemek çıkacağını öğreniyorduk.



Bunu kutlamamız ve süslememiz gerektiğini düşündük. Aşçının da olurunu alarak günün yemeklerini köfte a la chantie de la ancuez, makarna extraforejanset ve cacique de la cheef olarak değiştirdik. Yazdıklarımız uyduruk bir Fransızca'yla yazılmıştı ama yemek aynı yemekti.



Yaptığımız şaka aşçı ve şefin de hoşuna gitmişti, bozmadılar.







Daha sonra hastanenin yoğun temposuna daldık ve yaptığımız şakayı unuttuk. Öğlen olup yemeğe gittiğimizde olayların nerelere ulaştığını görüp şaşırdık, biraz da korktuk.



Hastanemizin yemekhanelerinden sorumlu müdür yardımcımız öğlene doğru denetime çıktığında panoda yazılanları fark eder. Önce anlam veremez. Ancak eski yemekhanedeki panoda normal yemek isimleri yazarken yeni yemekhanenin panosunda farklı bir şeylerin yazılı olmasını anlayamadığını belirtir. Gerçi panoda yazılanların nece yazıldığını da tam çözememiştir. Yemek şirketi şefine çıkışır;







- Öbür yemekhanede yemekleri Türkçe yazmışsınız da burada niye böyle yazdınız.



Şef de şakayı sürdürmede kararlıdır. Bozuntuya vermeden yanıtlar;







- Orası eski yemekhane olduğu için yemekleri orada alaturka yazdık. Burası ise modern yemekhane olduğu için alafranga yazmayı uygun buldum. Merak etmeyin yemek aynı yemek. Hem böyle yazarak personeli de yemek kültürü konusunda eğitmiş oluyoruz fena mı?







- Haaa. Tamam o zaman. Kolay gelsin.



Müdür yardımcımız şefe hak vererek uzaklaşır. İdare binasına gittiğinde başhekime ve müdüre yaşadıklarını anlatır. Yeni yemek şirketinin aşçı ve şefinin süper olduklarından çok görgülü ve bilgili, muhtemelen büyük otellerin mutfağında çalışmış değerli birileri olduğundan söz eder.



Öğlen yemeğe giden meslektaşlarımız ise panoda yazılanları tümüyle normal karşılayıp hemen hiç tepki göstermezler. Doktor reçetesi gibi okunması ve anlaşılması zor yemekleri midelerine indirip tekrar işlerinin başına dönerler. Bir kaçı ise adını doğru dürüst telaffuz edemedikleri yemeklerden memnun olduklarını belirtip porsiyonların az olduğundan yakınır o kadar.



Olay ertesi gün her iki panoda da yemeklerin normal yazılması ile büyür. Ertesi gün yemeğe gelenler panoda tavuk, pilav, salata gibi normal bir anlatımın olduğunu gürünce neden böyle yazıldığını sorar. Yemeğe gelen hemen herkes durumdan rahatsızlığını beyan eder. Adını anlamadıkları bir yemeği hiç itiraz etmeden mideye indirmiş olmalarına karşın bildik yemek isimlerinden rahatsız olmuşlardır.



İşin bir şaka olduğu ortaya çıktığında ise kimse inanmak istemez. Aşçı ve şefin hastane müdürlerine olayı anlatıp özür dilemesi ile konu tatlıya bağlanır. Ancak yemeklerin alafranga yazılması talebi artarak devam eder. Sorun büyür.



Bir süre sonra da yemeğin ilan edildiği panolar kaldırılarak eski sisteme dönülür. İdare, şef ve aşçının yanı sıra şakadan sorumlu bizleri çağırarak durumdan rahatsızlığını belirtip nazikçe uyarır.







Müdür yanından çıkarken bizler aşçının başına iş açtığımız için mahcup olduğumuzu dile getirip özür dilemeye çalıştık. Aşçımız ise bizden çok daha olgun çıktı.







- Boş verin yahu. Bu millet böyle garip bir millet işte anlamadınız mı?







- Nedir garip olan?







- Bir şaka yaptık herkes normal karşıladı. İşin ciddi haline ise bir sürü itiraz oldu. Şakayı ciddiye alıp cezalandırmada, iş ciddiye bindiğinde ise şakaya vurup yan çizmede üstümüze yok. Böyle garip bir toplumda yaşıyoruz işte...



Aşçımız mutfağına yöneldi bizler de hastanenin yoğun temposuna dalıp olayı unuttuk. Ancak yemek listesinin yazıldığı panoların tekrar asıldığını görmek de bir daha mümkün olmadı, hastanemizde.







Dr. Mehmet Uhri



mehmetuhri