KÜÇÜK İSTAVRİTİN ÖYKÜSÜ

[Bluesky24]

Küçük istavrit, yiyecek bir şey sanıp

hızla atıldı çapariye

önce müthiş bir acı duydu dudağında

gümbür gümbür oldu yüreği,

sonra hızla çekildi yukarıya...

Aslında hep merak etmişti

denizlerin üstünü

neye benzerdi acep gökyüzü.

Bir yanda büyük bir merak,

biryanda ölüm korkusu.

"Dudağı yarıklar" denir,

şanslıdır onlar, hani

görüpte gökyüzünü, insanı,

oltadan son anda kurtulanlar.

Ne çare balıkçının parmakları

hoyratça kavradı onu

küçük istavrit anladı; yolun sonu.

Koca denizlere sığmazdı yüreği.

Oysa, şimdi yüzerken

küçücük yeşil leğende,

cansız uzanıvermiş dostlarına

değiyordu minik yüzgeci.

İnsanlar gelip geçtiler önünden,

bir kedi yalanarak baktı gözünün içine

yavaşça karardı dünya,

başı da dönüyordu.

Son bir kez düşündü derin maviyi,

beyaz mercanı, bir de yeşil yosunu.

İşte tam o anda eğilip aldım onu.

Yürüdüm deniz kenarına

bir öpücük kondurdum başına,

iki damla gözyaşından ibaret sade

bir törenle, saldım denizin sularına.

Bir an öylece baka-kaldı

Sonra sevinçle dibe daldı.

Gitti tüm kederimi söküp atarak,

teşekkürü de ihmal etmemişti.

Bir kaç değerli pulunu

Elime, avuçlarıma bırakarak.

Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme.

Sorar gibiydiler, neden yaptın bunu, niye?

"Bir gün dedim, bulursam kendimi

yeşil leğendeki

küçük istavrit kadar çaresiz,

son ana kadar

hep bir umudum olsun diye...

Dişhekimi Serdar SIRALAR



Kaynak: Hekimce