BİR DİLİM EKMEK

[Bluesky24]

İsmini bile bilmediğim bir dağın kustuğu ateş çorbası, denizin koynunda pişiyordu. Ellerinde içki şişeleri, ağızlarında sigara, çorbanın kokusuna aç, birkaç insan vardı civarda o kadar. Nankör bakışlarım ile onları biraz izledim sonra yine ateş çorbasının, kırmızaya çalan türlü renklerine takıldı minik gözlerim. Bir tarafta martıların çığlıkları kapladı gökyüzünü ardından karanlığın tatlı bir gülümsemesi. Yaşlı bir kadın gibi ağır aksak yürüyen güneş yoktu artık. Sarı ışık pencerelere yapışmıştı ve el sallıyordu denize. Gece deniz kenarına karanlık ile birlikte düşen soğuk dayanıksız bedenimi tutsak etmede, öteden beri soğuk olan taşların üzerinden kalktım. Nereye ve kime gideceğimi düşünmeden, siyahın göz kırptığı sokaklara sığındım. Karanlığın deniz kenarına emanet ettiği soğuktan biraz olsun kurtulmuştum ama sokaklara kustuğu sessizlikten kaçamıyordum. Yalnız ara sıra sararmış yaprakların uyuduğu sokaklardan geçen bıyıklı, toy insanların botlarındaki gıcırtıları duyabiliyordum. Kısa aralıklı adımlarımla ilerlerken cam kırıkları ile dolu, eski bir evin önünde uzanan koca karartıyı görünce durdum. Korkmuştum. İnsan bedenine benzeyen kabartıya doğru, nereden geldiğini bilmediğim ki midemden gelen bu garip sesin sahbinden olmalı, bir cesaret ile yürümeye başladım. Önüne gelip, hareketsiz yattığını görünce ölü olduğunu düşündüm. Kendisine seslendim, ilk defasında duymadı. Ardından bir defa daha seslendim., elini şöyle bir kere sallayarak hayatta olduğunu anlatmak istedi. Zorlukla açtığı sürgün yolcusu gözlerinden uyku akıyordu. O uyku sersemliği ile bana kızmıştı, ama uykusunu dağıtabilmek için elini cebine atıp, çıkardığı sigarasını yakınca bana olan kızgınlığı da kayboldu. Nasırlı eline boynuma doladı, boğazını kaşımaya başladı. Korkulacak biri olmadığını göstermeye, anlatmaya çalışıyordu. Onu anladığımı belirtmek için mırlamaya başladım. Ona güvenişime sevindi, paltosunun cebinden bir dilim ekmek çıkarıp öüme attı. Ben sert ekmeği kıtırdata kıtırdata yerken daha doğrusu kemirirken uykuya daldı. Civarda geceyi geçirebileceğim başka tekin bir yer görünmüyordu. Kirli paltosunun altına saklanıp tıpkı onun yaptığı gibi uykuya sarıldım. Çapaklanmış gözlerimi açtığımda, ağır aksak yürüyen o yaşlı, kadın paltonun bir aralığından bana gülümsüyordu. Saklandığım yerden çıktım ve o koca karartıya bakındım. Birkaç adım ötede yürüyen iri cüsse o karartıya benziyordu. Küçük adımlarımı alabildiğine büyük açmaya çalışıp peşinden koştum. Yanına varışıma topu topu birkaç adım kala durdu ve geri döndü. Beni görmemezlikten gelip paltosunun yanına gitti ve onu yattığı yerden aldı, sırtına geçirdi. Cebinden tütün tabakasını çıkardı. içinden önceden sarılmış hazır sigaralardan bir dal alıp sarı dudakları arasına sıkıştırdı ve yaktı. Beni hiç düşünmediğini hatırlamadığını sanarken bakırdan tütün tabakasını soktuğu cebinden bir dilim ekmek daha çıkardı ve önüme yine önüme, patilerimin dibine attı. Kuru ekmeği dişlerime sıkıştırıp, peşi sıra yürümeye başladım. Öğle vakti olmuş, yaşlı kadın gökyüzünde adeta asılı kalmıştı. Cüce gölgelerin altında geçerken tüylerim diken diken oluyordu. Bu halimi görünce yere eğildi, beni ellerine alıp koynunda ısıtmaya çaıltı. Bu doğal beşikte ısınırken bir kahvehanenin önünde durduk. Mavi boyalı kapını eşiğinden geçerek içeriye girdik. Sobada yanan odun, tavana yapışan dumana, çatırtılı bir şarkı söylüyordu. Sobabın yanına gittik. Bir tabure çekti ve üzrine oturdu, benide sobabın önüne, ayakları dibine bıraktı. Acıktığımı anlatır gibi gözlerinin içine baktım. İşte o zamana kadar benimle sadece gözleri ile konuşan adam ilk defa dudaklarını kullanarak konuşmaya başladı. "Hiç boşu boşuna öyle kendinini acındırarak bakma küçük. Son ekmek dilimini de sabah sana verdim. "Sonra yine gözleri ile konuşmaya devam etti:"Şimdi ekmeğim kalmadı diye beni bırakır gidersin" Bu düşüncesini uçurumdan atabilmek için paçalarına sürtüne sürtüne mırıldanmaya başladım. Uçurumdan yuvarlanan düşüncesinin ardından kahkalar patlatırken diğer insanlar onu şaşkınlıkla izlemeye devam ediyordu. Buraya ilk geldiğimizde, iskambil kağıdından oyunlar oynayan insanlar, oyunlarının sahte heyecanına dalmış, bizi fark etmişlerdi bile. Adam kahkayı patlatıp yan masadakilere fırlatınca, içlerinden biri: "Ne diye böyle adamları sokarlar buraya?Ocakcı kovalasana şu adamı"diye bagırdı ocakçıya. Ocakçı ince belli bardakları çay ile doldurmayı bıraktı. Küllükleri boşaltmak için, ayağının dibine koyduğu karton kutunun yanındaki kalın, ceviz agacından yapılmış sopayı eline aldı. Kağıt oynayan adam ocakçıyı elinde sopasıyla görünce, sözlerini tekrarladı"At şu pisliği burdan!Yoksa ben atarım. "Ocakçı sinirli bakışlarını adama çevirdi ve yasa dışı adımlarıyla, iskambil kağıdı artıklarının dolu dolu olduğu masanın yanına geldi. İskambil kağıtlı adam eli sopalı ocakçıyı yanıbaşında görünce şaşırdı. İri iri açtığı gözleri kalın sopaya takılmıştı. "Haklısın. Senin gibi pisliklerin burda yeri yok. Sopayı kafana yemeden defol git dükkanımdan!" diye kükredi. Eli kağıtlı adam birden oturduğu masadan kalktı. Elindeki iskambil kağıtlarını masaya bıraktı ve diğer üç arkadaşı ile birlikte oradan uzaklaştı. Şaşkınlık ile ocakçıyı izliyordum. Masadaki bardakları ve kağıtları aldı, ocağına gitti. Çay paketlerini, şeker kutularını ve birkaç kağıt parçasını koyduğu ahşap ortaca boylu dolabın kapağını açtı ve içinde ne olduğunu bilmediğim, anlayamadığım bir kese kağıdını çıkardı. Ocağın yanındaki plastik kutudan da bir pohaca aldı ve yanımıza geldi. "Al bakalım benden istediğin tütün hazır"İçinde en sonunda tütün olduğunu öğrendiğim kese kağıdını aldı ve paltosunun iç cebine soktu. Ardından da ocakçının uzattığı pohaçayı aldı. Oxakçı gidince ısırdı ısıracak, gözlerinin içine baktığımı gördü. "Al hadi küçük bana iyi arkadaşlık ettin"dedi ve pohacayı önüme attı. Sımsıcak pohacada beyaz bıyıklarımı gezdirirken, gözlerinden iyilik ve bitkinlik okunuyordu. Sobanın yanında oturduğu tabureden kalktı, o mavi kapının eşiğinden bir defa daha geçti ve yaşlı kadının gökyüzünden gülümsediği sokakta gözden kayboldu. Yazar : Şerif GEREKLİ

Kaynak: Hekimce