Erken Karar Verme Hastalığı

[Alexandra]

Çok sevdiğim bu hikayeyi sizinle paylaşmadan edemedim. Umarım seversiniz.


Köyün birinde bir yaşlı adam varmış. Çok fakirmiş ama Kral bile onu kıskanırmış. Öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki, Kral bu at için ihtiyara nerdeyse hazinesinin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış.

---"Bu at, bir at değil benim için; bir dost, insan dostunu satar mı" dermiş hep.

Bir sabah kalk­mışlar ki, at yok. Köylü ihtiyarın başına toplanmış:

---"Seni ihtiyar bunak, bu atı sana bırakmayacakları, çalacakları belliydi. Krala satsaydın, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaşardın. Şimdi ne paran var, ne de atın" demişler.

---İhtiyar: "Karar vermek için acele etmeyin" demiş."Sadece at kayıp" deyin, "Çünkü gerçek bu. Ondan ötesi sizin yorumunuz ve verdiğiniz karar. Atımın kaybolması, bir talihsizlik mi, yoksa bir şans mı? Bunu henüz bilmiyoruz. Çünkü bu olay henüz bir başlangıç. Arkasının nasıl geleceğini kimse bilemez."

Köylüler ihtiyar bunağa kahkahalarla gülmüşler.

Aradan 15 gün geçmeden at, bir gece ansızın dönmüş. Meğer çalınmamış, dağlara gitmiş kendi kendine. Dönerken de, vadideki 12 vahşi atı peşine takıp getirmiş. Bunu gören köylüler toplanıp ihtiyardan özür dilemişler.

---"Babalık" demişler, "Sen haklı çıktın. Atının kaybolması bir talihsizlik değil adeta bir devlet kuşu oldu senin için, şimdi bir at sürün var."

---"Karar ver­mek için gene acele ediyorsunuz" demiş ihtiyar. "Sadece atın geri döndüğünü söyleyin. Bilinen gerçek sadece bu. Ondan ötesinin ne getireceğini henüz bilmiy­oruz. Bu daha başlangıç.

Birinci cümlenin birinci kelimesini okur okumaz kitap hakkında nasıl fikir yürütebilirsiniz?

Köylüler bu defa açıkça ihtiyarla dalga geçmemişler ama içlerinden:

--- "Bu herif sahiden gerzek" diye geçirmişler.

Bir hafta geçmeden, vahşi atları terbiye etmeye çalışan ihtiyarın tek oğlu attan düşmüş ve ayağını kırmış. Evin geçimini temin eden oğul şimdi uzun zaman yatakta kalacakmış. Köylüler gene gelmişler ihtiyara.

---"Bir kez daha haklı çıktın" demişler. "Bu atlar yüzünden tek oğlun, bacağını uzun süre kullanamayacak. Oysa sana bakacak başkası da yok. Şimdi eskisinden daha fakir, daha zavallı olacak­sın" demişler.

İhtiyar:

--- "Siz erken karar verme hastalığı­na tutulmuşsunuz" diye cevap vermiş." O kadar acele etmeyin. Oğlum bacağını kırıldı. Gerçek bu. Ötesi sizin verdiğiniz karar. Ama acaba ne kadar doğru. Hayat böyle küçük parçalar halinde gelir ve ondan sonra neler olacağı size asla bildirilmez.

Birkaç hafta sonra, düşmanlar kat kat büyük bir ordu ile saldırmış. Kral son bir ümitle eli silah tutan bütün gençleri askere çağırmış.

İhtiyarın oğlu dışındaki bütün gençler askere katılmış ve bir çoğu ölmüşler. Köylüler bir kez daha haklı görmüşler.

[tolgaasya]

Acele etmek, ön yargılı davranmak kesinlikle iyi bir şey değil. Çok defalar ön yargı ile yaklaştığımız ve kınadığımız bir insanı, daha yakından tanıyınca sevmişizdir.

Yada kesinlikle başımıza kötü bir şey geldiğimiz anda, olayların şekil değiştirip, sonucun lehimize döndüğüne şahit olmuşuzdur.

Bizim kültürümüzde, peşin karar vermek acele etmek, bir çok atasözü ile kınanmış zaten. Ama diğer taraftan acelecilik insanın fıtratında, yaradılışında var.

Güzel bir paylaşım, kendi adıma ders almayı ümit ediyorum.

[Alexandra]

Çok teşekkür ediyorum Tolga,
Her zamanki gibi sana katılıyorum. Bu hikayeyi yıllar önce okumuştum, o zamandan beri ani harekete geçmemi engeller, "Her şeyde vardır bir hayır", diyerek biraz öteden bakmamı sağlar. Umarım okuyan herkese faydalı olur.

[zahiri]

cok begendim hikayeyi bilmeme ragmen extra farkindalik sagladi.. emegine saglik :)

[zamanı_geldi]

her işte bir hayır vardır derler...