[demetcool]

İnsan yaşamı her ne kadar evrensel pencerede bir anlık bir ışık parlaması kadar kısa olsa da kendi içinde sonsuzluk içeren, zaman mekanizmasını anlamsız hale getiren bir olgudur. Ömrümüzde bizi bekleyen yıllar sanki hiç bitmeyecekmiş gibi gözükür, geçmiş ise su gibi akıp gitmiştir, ikisinin de bize hissettirdiği çok farklıdır. Gelecek hep vardır ve daha zaman vardır. Geçmiş ise “keşke” ler ve “iyi ki” lerle doludur. Ne kadar iyi bir yaşam sürersek sürelim sıkıntılarımız olacaktır ve bize hep ruhsal veya fiziksel rahatsızlıklar yaşatacaktır. Tıpkı unutamadığımız mutlu anlarımız gibi onlar da bizim bir parçamızdır ve memnun olmadığımız yerleri tamir etmemiz için fırsatlardır. Bazen çok acılı süreçlerdir ama eninde sonunda bize bir şeyler katacaktır.

[yeni bir hayat]

Yaşamı Değiştirmek (mi?)... Yaşamla Değişmek (mi?)...


Yaşamla aramızda hiç bitmeyen bir etkileşim var.

Biz yaşamı değiştirmeye çalışırız.

Yaşam da bizi değiştirmeye çalışır.

Yaşamı istediğimiz gibi değiştiremezsek ''mutsuz'' oluruz.

Yaşam bizi gerektiği gibi değiştiremezse ''uyumsuz'' görünürüz.

Eğitim, çalışma, para kazanma, dostlar edinme, kitap okuma, film izleme, politik görüş kazanma gibi çabalarımızın hepsi de ''yaşamı değiştirme'' uğraşıdır.

Çevreden etkilenme, yeni görüşler kazanma, bakış açımızın değişmesi, politik görüşlerimizin değişimi gibi tutumlar da ''yaşamın bizi değiştirdiği'' göstergeler.

Bizim eksenli davranışımız ve yaşamı değiştirme çabalarımız kimi kez ''tutuculuk, değişimi algılayamama, uyum sağlayamama'' olarak görünür.

Biz de eksenli davranışımızın yaşamı değiştirmediğini düşünüp çabalarımızın boşuna olduğu duygusuyla umutsuzluğa düşeriz.

Ama, eksen değiştirip yeniliklere uyum sağlayanların içinde de ''kişiliksiz uydumcu'' olduğuna ilişkin kuşku sürüp gider. Bu iç oyucu kuşkuyu da uyum sağlamanın kazançlarıyla avutmaya çalışırlar.

Oysa gerçek, çoğu kez ikisinin karşılıklı etkileşimi ile belirlenir.

Ne bütünüyle yaşamı biz değiştiririz.

Ne de yaşam bütünüyle bizi değiştirir.

Önemli olan ''yaşamı yönetebilmek'' tir.

''Yaşam yönetimi'' yeni bir kavram.

Kazanılması gereken donanımın en önemlisi. En üst düzeydeki beceri.

Bilginin, bilincin, donanımın, becerinin, ustalığın büyük bir ''iş ve güç birliği'' .

''Yaşam yönetimi'' , kişinin gerçek gücünü bildiği, hedeflerini seçtiği, kendi yapabilecekleri ile yapması gerekenleri doğru yerde, doğru zamanda buluşturduğu büyük bir özyönetim ustalığı.

Kendisiyle çevre koşulları arasında doğru stratejiyi belirlediği planlama gücü.

Teslim almadan ve teslim olmadan buluşmayı başardığı değişim.

Kendisine seçtiği ekseni sorgulamayı başaran bir eleştirel bakış açısı.

Doğru ekseni kaybetmeyen bir uzgörüşe sahip olma.

İnsanı, dünyayı, yaşamı, başarıyı, başarısızlığı doğru algılayan bir bilince sahip olma.

Ne olduğunu, ne olmadığını bilme.

Ne olacağını, ne olmayacağını doğru kestirme. Ustaca bir öngörü.

Olmak istediğine yönelen kararlı bir irade.

Bu kararlı iradeyi sürdürecek azim ve sebat.

Yaşamın iniş çıkışlarına göğüs gerecek bir dayanıklılık.

''Yaşam yönetimi'' , bütün bunların olumlu bir bütünleşmesi.

Ağlamak yerine düşünmek.

Sızlanmak yerine silkinmek.

Yakınmak yerine yapıcılık.

Beklemek yerine harekete geçmek.

Yarının yerine bugünü koymak.

''Belki' 'nin yerine ''kesinlikle'' yi getirmek.

''Kim'' diye soracağına ''ben'' diyebilmek.

''Yaşam yönetimi'' ni başarmak.

Yaşamı biz mi değiştiririz?

Yaşam mı bizi değiştirir?

Yönetebilirsek, yaşamı biz değiştiririz.

Yönetemezsek, yaşam bizi önüne katar ve sürükler.

Belki de öğrenmemiz ve öğretmemiz gereken en önemli şey budur.


ERDAL ATABEK