İLHAM VEREN HİKAYELER....

[doris]

"Yaşamın ne denli zor olduğunu düşünürsen, senin için yaşam
o denli zorlaşır.
Baba ve iki küçük çocuğu ormanda gezintiye çıkmışlardı. Bir süre yürüdükten sonra çocuklardan biri, "Baba, çok yoruldum" dedi. "Beni kucağına alır mısın?"
Baba yürümeyi sürdürerek yanıtladı oğlunu-,
"Üzgünüm, seni kucağıma alamam" dedi. "Ben de çok yorgunum."
Çocuk aldığı yanıttan hoşlanmamıştı, bu kez ağlamaya başladı.
Baba tek sözcük söylemeden durdu ve ağaçtan bir dal kesti. Dalı bıçakla düzeltti ve oğluna verdi.
"Al oğlum, sana güzel bir at" dedi.
Çocuğun gözlen mutlulukla ışıldadı. Büyük bir coşkuyla sıçrayarak ata bindi ve atına vurarak evine doğru yürümeye başladı.
Baba kendilerini şaşkınlıkla izleyen kızına döndü bu kez-.
"İşte yaşam budur kızım" dedi. "Kimi zaman sen de ruhsal ya da bedensel açıdan yorgun olduğunu duyumsayabilirsin. İşte o zaman sen de kendine ağaç dalından bir at bul ve mutluluk içinde sürdür yolunda ilerlemeni..."
Sonra da tane tane açıkladı sözlerini:
"Bu at bir arkadaş, bir şarkı, bir şiir, bir çiçek, belki de bir çocuğun gülümsemesi olabilir. Çevresine bakınıp böyle bir atı arayan herkes onu bulabilir" dedi ve bir de öğüt verdi kızına-.
"Yaşamın ne denli zor olduğunu düşünürsen, senin için yaşam
o denli zorlaşır.

GÜZEL BİR PAYLAŞIM, EMEĞİNE SAĞLIK..

[derya88]

evet ya olaylara bizim verdigimiz önem kadar önemli olur.yaşamı nedenli zor düşünürsen gerçekten zorlaşır harika bir yazı sevgiler...

[beyaz kebuter]

Jerry, çevresindekilerin çok sevdigi insanlardan biriydi.
Keyfi herzaman yerindeydi. Her zaman söyleyecek olumlu bir şey bulurdu. Hatta bazen etrafindakileri çıldırtırdı bile, "Bu adam bu halde bile nasıl iyimser olabiliyor?" diye. Birisi nasıl oldugunu sorsa "Bomba gibiyim."Diye yanıt verirdi hep. "Bomba gibiyim..."
Jerry dogal bir motivasyoncuydu. Yanindaki insanlardan biri gün, kötü bir gündeyse, Jerri yanına koşar, duruma nasıl olumlu bakılacagını anlatırdı.
Bu tarzı fena halde düsündürüyordu beni. Bir gün Jerry'ye gittim "Anlayamıyorum." Dedim. "Nasıl oluyor da, her zaman, her kosulda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun? Nasıl basarıyorsun bunu?"Her sabah kalktıgımda kendi kendime “Jerry bugün iki seçimin var. Havan ya iyi olacak ya da kötü” derim. Her zaman havamın iyi olmasini seçerim.Kötü bir sey oldugunda yine iki seçimim var. Kurban olmak ya da ders almak. Ben basıma gelen kötü seylerden ders almayı seçerim. Birisi bana bir seyden sikayete geldiginde, yine iki seçimim var. Sikayetini kabul etmek ya da ona hayatın olumlu yanlarını göstermek. Ben olumlu yanlarını göstermeyi seçerim.
"Yok yahu" diye dalga geçtim."Bu kadar kolay yani""Evet...Kolay..." dedi Jerry. "Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir seçim vardır. Sen her durumda nasıl davranacagını seçersin. Sen insanların senin tavrından nasıl etkileneceklerini seçersin. Sen havanın, tavrının iyi ya da kötü olmasını seçersin. Yani sen hayatını nasıl yasayacagını seçersin."
Jerry'nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu uzun yillar görmedim. Ama hayatimdaki talihsiz olaylara dövünmek yerine olumlu seçimler yaptigimda hep onu hatirladim.
Yillar sonra Jerry'nin basina çok talihsiz bir olaygeldi. Soygun için gelen hirsizlar Jerry'yi delik desik etmisler.Ameliyati 18 saat sürmüs, haftalarca yogun bakimda kalmis. Taburcu edildiginde kursunlarin bazilari hala vücudundaymis. Ben onu olaydan alti ay sonra gördüm.
"Nasilsin?" diye sordugumda "Bomba gibi" dedi. "Bomba gibi""Olay sirasinda neler hissettin Jerry?" dedim."Yerde yatarken iki seçimim var diye düsündüm. Ya yasamayi seçecektim ya ölümü. Ben yasamayi seçtim."
"Korkmadin mi? Suurunu kaybetmedin mi?" "Ambulansla gelen saglik görevlileri harika insanlardi.Bana hep iyileseceksin merak etme." Dediler. Ama acil servisin koridorlarinda sedyemi hizla sürerken doktorlarin ve hemsirelerin yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum. Bu gözler bana "Bu adam ölmüs" diyordu. "Birseyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir adam olacaktim.""Ne yaptin?" diye merakla sordum."Kocaman bir hemsire yanima yaklasti ve bagirarak her hangi bir seye ihtiyacim olup olmadigini sordu. 'Evet' diye yanit verdim." "Var"
Doktorlar ve hemsireler merakla sustular. Derin bir nefes alarak kendimi topladim ve bagirdim. "Benim kursunlara alerjim var!.." Doktor ve hemsireler gülmeye basladilar. Tekrar bagirdim. "Ben yasamayi seçtim. Beni bir canli gibi ameliyat edin.Otopsi yapar gibi degil."
Jerry, sadece doktorlarin büyük ustaliklari sayesinde degil,kendi olumlu tavrinin da büyük katkisi ile yasadi.
Yasamasi bana yeni bir ders oldu.Hergün hayatimizi dolu dolu yasamayi seçme sansimiz ve hakkimiz oldugunu ondan ögrendim ve herseyin kendi seçimlerimize bagli oldugunu.

beyeninize sunulmuştur

[beyaz kebuter]

çok güzel bir paylaşım teşekkürler

Çok güzell elinize sağlıkk iyi ki varsınızz

[derya88]

evet herşey kendi seçimlerimize baglı bende mutlu olmayı seçiyorum sevgiyle ....harika bir yazı.

[beyaz kebuter]

Julia Dixon, kazayla anahtarını evde unutup da sokakta kaldığı sırada postacı ona doğru yaklaştı.

-Bayan Dixon,üzgün görünüyorsunuz, bir sorun mu var?
-Ne yapacağımı bilmiyorum. Kapıda kaldım. Anahtar evde ve yedeğini bıraktığım komşum şehir dışında. Kocamda anahtar var, fakat o da şehir merkezinde bir otelde konferansa katıldı. Ona ulaşabileceğimi sanmıyorum. Eve nasıl gireceğim??

Postacı kadını sakinleştirmeye çalıştı ve ona bir çilingir çağırmasını tavsiye etti.

-Sanırım yapabileceğim tek şey bu, fakat doğruyu söylemek gerekirse, çilingirler dünya kadar para alıyorlar. Oysa şu anda üzerimde bir kuruş bile yok.

Postacı kadının derdine ortak oldu. Kadının başka çaresi yoktu.

-Gitmem gerekiyor, buyrun mektubunuzu. Kim bilir, içinde belki sizi neşelendirecek güzel haberler vardır.

Julia zarflara baktı. Kardeşi Jonathan Dan bir mektup vardı. Geçen hafta onları ziyaret etmiş ve birkaç gün kalmıştı. Neden bu kadar çabuk mektup yazdı acaba diye mırıldandı Julia. Zarfı yırtıp açtığında, avucuna bir anahtar düştü. Mektupta şunlar yazılıydı:

"Sevgili Julia. Geçen hafta sizde kalırken, siz alışverişe gittiğinizde kazayla kapıda kaldım. Komşunuzdan yedeğini istedim ama geri vermeyi unuttum. Bu mektupta onu da gönderiyorum."

Yorum; Kapalı bir kapıyla yüz yüze gelmiş ve kendinizi ümitsiz hissediyorsanız, bilin ki tüm kapılar zamanı gelince içeri girmeniz için ardına kadar açılacaktır

son hikâye beni kendime getirdi. . Teşekkürler iyi ki varsınız

[vitamin61]

Harika...