Hangisi aşk

[kumsal1980]

Çok eski, anonim bir hikayemiz var : Dünya yaratılmış ve Tanrı dünyaya her gün yeni şeyler yolluyor. Bir gün de Güzellikle Çirkinlik yollanıyor. Daha güneş yeni doğmakta. Bir gölün yakınına iniyorlar ve yıkanmaya karar veriyorlar. Dünyanın nasıl bir yer olduğunu bilmediklerinden, gelenleri görmelerine rağmen, giysilerini çıkarıp gölün serin sularına dalıyorlar. Güzellik göle açılmış yüzerken Çirkinlik bir şaka yapmaya karar veriyor. Kıyıya çıkıyor hemen ve Güzelliğin giysilerini giyip kaçıyor. Güzellik, insanları farkedip utanıyor ve gölden nasıl çıkacağını düşünüyor, o çırılçıplak haliyle. Birden Çirkinliğin giysilerini görüyor ve aceleyle gölden çıkıp giysilerini üstüne geçiriyor. Elbiselerini almak için Çirkinliğin peşine düşüyor... Peki bulabiliyor mu? Hayır. Hikayeye göre hala arıyor. Çünkü Çirkinlik çok kurnaz ve her seferinde kaçmayı başarıyor. Çirkinlik hala Güzelliğin giysileri içerisinde, Güzellik maskesi takınmış ve oymuş gibi dolaşıyor aramızda... Eskiçağ düşünürlerinden Aristo, hikayeyi bilmeden şöyle doğrular: güzellik, Tanrı'nın armağanıdır.İş ki, çirkinlikten ayırt edilebilsin. Bunun için de ruha bakılabilsin, test olarak. Sadece güzelliğe vurularak aşık olunmasın. Suskun bir manzaraya bakarak bir ömür geçmeyeceği bilinsin. Konuşmadan, uzlaşmadan, fikirleri çoğaltmadan, duyguların artacağı sanılmasın. Tersine, aşk artacağı yerde kıskançlık artar böyle durumlarda. Kıskançlık, aşk değildir. Senin egondur sadece. Çünkü benliğin ancak sahiplik taslayarak var olabilir. Aşkla rekabete girer kıskançlık. Tıpkı Güzellikle Çirkinlik öyküsünde olduğu gibi. Öyle olur ki kıskançlığı aşk sanmaya başlarsın. Aşk dayanamaz buna ve ellerinden kaçıp gider. Aşkı iyi tanı ki, başka duyguları aşk sanma. Hoşlanmakla da karıştırma. Hoşlanmak sana ait bir duygudur. Aşk ise karşındakine aittir. Çünkü aşk özveridir. Vazgeçmektir. Aşk özgürlüktür. Sahiplenme değil. Hapisaneyi yaratan nefrettir. Ve bilirsin, nefret de aşkla karıştırılır. Birinden o kadar çok nefret ediyorsan dikkat et, onu fazla düşünmek bağlılığa dönüşmesin, aşkla karışmasın. Bağlılık da bağımlılıktan farklıdır. Aşk bağlılıktır, risktir, beraberliktir, sorumluluktur. Hoşlanmakta risk yoktur. Bugün vardır, yarın uçabilir. Aşka, söz verme hali diyebiliriz bu durumda. Birisine aşık oldum dediğinizde, aslında şunu söylemiş olursunuz. Ben senin ta içini, ruhunu gördüm. Bedenin yaşlansa da bir gün farketmez. Ben seni ruhunla ve bedeninle bir kül olarak seviyorum. Hoşlanmak, beğenmek geçicidir, maddidir. Aşk ise ruhsaldır. Aşkın ömrü kısadır diyenler, aşkı başka duygularla karıştıranlardır. Gerçek aşk sona ermez. Madde kaybolsa da enerjisi devam eder. Sonsuza kadar... O aşkı bulmak için yaşamaya değer...

Oğuzhan Akay

[lupita]

inanmıorum buna, ben müthiş aşık olmuştum evet ama sonsuz olmadı,bitio.. günümüzde insanlar artık öle değil neyazıkki, zaten ömür boyu aynı heyecanla yaşanmazki kalp dayanmaz bisüre sonra, aşk bitmese bile büyük bi sevgiye dönüyor.

[kumsal1980]

Öyle maalesef.Ama iki tarafta aşık ise kolay kolay birbirini bırakmaz.Ben öyle düşünüyorum.Sevginin olduğu yerde acı olmamalı.Biz aşık oluyoruz.Sonra bi bakmışsın sevginle kala kalmışsın.Veremediğin sevgi bu sefer sana acı vermeye başlıyor.Bu seferde aşka küsüyor insan.Her yüreğe aşk yakışmaz hele ki bu devirde...