Kimi zaman hayatımızda bazı yanlışlıklara düşeriz. İstemediğimiz olaylar başımıza gelir ve istemediğimiz şeyler yaparız. Bu durumda yapmamız gereken şey kendimize ve hayata küsmek değil ; daha başka şeyler yapmaktır : Kendimizi affetmek gibi.

Kendimizi affetmeye çalışıp suçluluk duygumuzu yensek de veya bize karşı suç işleyen birini affetmeye da çalışsak, işe, yaşamda olabilecek en kapalı, en karanlık ve hiç çıkışı yokmuş gibi duran bir yerden başlarız.

Affetmek, kin tutmaktan veya intikam peşinde koşmaktan çok çok daha sağlıklı bir davranıştır. Affetmeyi öğrenmek, yaşamınızı, fiziksel ve ruhsal sağlığınızı geliştirmek için atacağınız adımların başlarında gelir. Daha da ötesi, fiyatı da makuldür: bedava.
affetmek aynı zamanda özgürleştiricidir de. Affettiğiniz zaman, beyninizi kelepçelerden kurtarırsınız. Sizi aşağıya çeken öfke ve dargınlıklardan kurtulur kurtulmaz, yararlarını görmeye başlarsınız.

Öncelikle yaptığımızın yanlışın veya hatanın bilincinde olmalı ve onu kabullenmeliyiz. Daha sonra nedenlerini araştırmaya başlamalı ve en ince detayına kadar araştırmalıyız. Bizi yanlış yapmaya iten etkenleri (kişiler de buna dahildir) tespit edip onları kendimizden uzak tutmaya söz vermeliyiz. Bunları tamamladıktan sonra kendimizi affedip yaşamımıza o hatayı tekrarlamamak üzere devam etmeliyiz.

Peki kendimizi affetmenin bize ne faydası olur?

• Hatamızdan ders çıkarmış oluruz.
• O hatayı tekrarlamamaya söz vermiş oluruz.
• Bize zarar getiren etkenleri iyi tespit etmiş ve onları kendimizden uzak tutmuş oluruz.
• Kendimizi cezalandırarak daha kötü bir hale değil, affederek daha iyi bir hale erişmiş oluruz.
• Kendimizin de diğer insanlar gibi her zaman bir şans hakettiğini bilmiş ve görmüş oluruz.

-ALINTI-

[Işıldayan Safir]

Çok doğru insan önce kendine şans vermeli.

Sevgiyle kal

[arca]

teşekkürler Elektra...

[RenaC]

Çok güzel bi yazı.Var bende böyle bir durum affedemiyorum bazen.Helede bazı zamanlar oluyor ki çok uzatıyorum affetmem mümkün değilmiş gibi geliyor.Yediremiyorum kendime.Ama sonunda affedebiliyorum fakat biraz kendimi üzdükten sonra.