İmgeleme (Hayalgücü) GÜCÜ

“İmgeleme (hayalgücü), bilgiden daha önemlidir.”
Albert Einstein

İmgeleme; kişinin zihninde istenilen durum için kendisinin gördüğü, hissettiği, duyduğu bir canlandırma yapması, benzetme yaparsak bir video oluşturmasıdır. İmgeleme; gerek Tamamlayıcı Tıp´ta iyileşmek için zihin tedavi olarak, gerek bizde oluşmasını istediğimiz davranış modelini yaşamımıza geçirmek için (NLP- Hipnoz), gerek de spor gibi fiziksel hareketleri daha kolay öğrenmek için zihnimizde önceden canlandırma yaparak gerekli sinir bağlantısını beynimizde oluşturmak amaçlı kullanılır.


Burada ilginç olan, beynin gerçek olanla gerçekmiş gibi olan şeye aynı ya da benzer ölçüde tepki vermesidir. Zihindeki gerçeği algılayış tarzımızın sağlığımızı da etkilediği bilimsel bir gerçektir. Örneğin hastaya verilen plasebonun (hastanın ilaç sandığı gerçekte şekerden oluşan ve bedene hiçbir etki yapmayan hap) iyileşmeye etkisi gibi. Bu imgelemenin iyileşmeye etkisidir. Hipnoz gibi tedavi yöntemlerinde de bilinçaltındaki gerçekleri, değiştirmek için kullanılır. Kişisel gelişim bilgilerinde yaratıcı imgeleme; motivasyonu arttırmak ve güçlü hafıza için kullanılır. Kuantum Kodlama gibi enerji çalışmalarında da, yaşam enerjisini istediğimiz şeyin olma olasılığını arttırmak ve o şeyi yaşamımıza çekmek için kullanılır. Ancak şimdi, bunun fiziksel performansa etkisini inceleyeceğiz.


İMGELEMENİN FİZİKSEL PERFORMANSA ETKİSİ


Avusturyalı Psikolog Alan Richardson, yaptığı deneyde, üç grup basketbol oyuncusunu alıp serbest atış konusunda, imgelemenin etkisini inceliyor. İlk grup günde yirmi dakika serbest atış çalışması yapıyor, ikinci grup hiçbir çalışma yapmıyor ve üçüncü grup ise sadece her gün yirmişer dakika kusursuz basket atışları yaptığını düşünüyor. Deney sonucunda hiç bir şey yapmayan grup hiçbir gelişme göstermezken, sadece fiziksel çalışma yapan grup %24 lük bir gelişme gösteriyor. Yalnızca imgeleme yapan grup ise şaşırtıcı bir şekilde %23 lük bir gelişme gösteriyor.


Hebrew Üniversitesi´nden Psikolog Shlomo Breznitz, birkaç grup askeri kırk kilometre yürütüyor ancak her gruba farklı bilgiler veriyor. Bazı gruplara otuz kilometre yürütüldükten sonra kendilerine on kilometre daha fazla gidecekleri bildiriliyor. Diğerlerini de altmış kilometre yürüyecekleri bildiriliyor ama gerçekte hepsi kırk kilometre yürüyor. Deney sonucunda Breznitz, askerlerin kanındaki stres hormonu düzeyinin gerçekte yürümüş oldukları değil de, zihnen kabullendikleri uzaklığı yansıttığını bulguluyor. Yani beden, gerçeğe değil de zihnen gerçek kabul ettikleri şeye göre tepki gösteriyor.


Eski bir NASA araştırmacısı olan ve California, Berkeley’de Uygulamalı Bilimler Enstitüsü Başkanı Dr. Charles A. Garfield’in yaptığı araştırmada, dünya sıralamasına girmiş bir atletizm takımını 4 gruba ayırıyor. İlk grup süresinin %100 ünü eğitimle değerlendiriyor. İkinci grup bu sürenin %75 ini eğitimle değerlendiriyor ve geri kalan %25 ini ise elde etmeyi umdukları başarıları gözlerinde canlandırıyorlar. Üçüncü grup ise eğitim süresinin %50 sini eğitimle, diğer %50 sini ise imgelemeye ayırıyor. Dördüncü grup ise bu sürenin %25 ini eğitime, %75 ini ise imgelemeye ayırıyor. Ve şaşırtıcı olan şu ki; New York, Lake Placid’deki, 1980 Kış Olimpiyatlarında uygulamada en büyük başarıyı dördüncü grup gösteriyor ve bunu sırasıyla üçüncü, ikinci ve birinci grupları izliyor.


Elbette sadece imgeleme gücüne dayanmayı savunmuyorum. Ancak bilinmesini istediğim; zihinde bir olayı canlandırmanın fiziksel parformansa etkisi olduğu ve hayatta girişeceğimiz işler için, eğer zihnimizde canlandırdığımız modelin ‘kusursuz işlediğini’ ve ‘tam da istediğimiz gibi olduğunu’ düşündüğümüzde potansiyelimizin de o oranda artacağıdır.

-ALINTI-