[ebruliii]

kendi düşüncelerimi paylaşmak istedim .:)

İNSANA VERİLEN DEĞER

Her zamn her yerde mutlu olamayız. Zaman gelir öyle birşey olur ki hayatımız altüst olur.Hayatımızın sonu geldi deriz.bitmmiş,tükenmiş,çaresiz kalmış,somut bir eşyadan farkımız kalmaz gibi düşünürüz..zaman durur ;herşey, herkes, bizlerden birçare,bir yol bulmamızı bekler.Ama onlar öyle düşünürken bizlerin ne düşündüğü ne hissettiği ne durumda oldugumuz önemli değildir.Hatta o kadar önemsizdir ki sadece duymak istediklerini duyarlar .digerleri ise tıpkı bir masal gibi gelir onlara.

duygularımızın mutsuzluğumuzun hiç önemi kalmaz.İnsan mutsuz olmanın bile tadını çıkramaz hale gelir.İnsan acısını kötü durumlarını paylaşmaktan aciz ise ,insanın değeri önemi nerdedir...?

Yapılan bu tür davranışlara karşı kendi durumundan çaresizliğin daha çok kendine verilen değerin kötü bir sonuç oldugunu görmesi anlatılmayacak derecede mutsuzluğa depresyona hatta ra bile sürükleyebilir.görüyorsunuz farkına varmadan yada bilinçsizce yapılan davranışlar nelere sebep oluyor..bu yüzden insana verilen değer bu kadar basit olmamalı,kendi sorunlarımızin halledilmesini bekleyip,,diger kişilerin sorunlarını ,acılarını ,önemsememek insana yapılan en büyükk kötülüktür!..

Biliyorsunuzki hayat iniş çıkışlarıyla bizleri şaşırtmaya devam ediyor edecekte.peki hayat bizi şaşırttığında o kiişinin yerinde kendiniz olunca ne yapacaksıınız...tabiki de başkalarına nasıl davranıyorsanız size de aynısı davranılacaktır.başkarını önemsemediğniz için acılarıını paylaşmadığınız için sizlerde kendi acınızla başbaşa kalıp kendi acınızla öleceksiniz... şimdi bir düşünelim böyle değersiz olmak istemezsiniz degil mi..?