Neysen O'sun. Neysek O'yuz

Dış görünüm, bilgi, duygu çok kolay değişen şeylerdir insan hayatında. Saçını boya, gözüne lens tak, giyim tarzını değiştir. İşte bak aynaya, bambaşka birini duruyorken bulursun karşında. (Hoş benim gibi klasik biriyseniz bu değişimi bile kabul etmez bünyeniz.) Hatta estetik yaptırarak yeni bir yüze sahip olabilirsiniz.
Peki ya ruhunuz, esas öz benliğiniz... Onu nasıl değiştirirsiniz? Yok ki bir dükkân veya mağaza "Ben bu benden sıkıldım. Daha farklı modelleriniz var mı?"
İşte bu biraz zor ruhunuzu benliğinizi değiştirmek. Çünkü siz daha vücut bulmadan ruhunuz zaten yaratılmıştır. Neleri sevip hoşlanacağınız, nelerden nefret edeceğiniz, kime âşık olup, kiminle bir ömür geçireceğiniz önceden belirlenmiş ve şekillenmiştir. Bınların dışına çıkmaya çalışmak, çabalamak akıntıya kürek çekmekten gibi bir şey olur.
En iyisi kendin olmak benliğini, ruhunu öylece kabul edip, başkalarına da kabul ettirmektir. Süre gelen hayatınızı benliğinizi değiştirmek yerine, GELİŞTİRMEYE çalışmak hayatınız için daha olumlu sonuçlar doğurur. İnsan her zaman gelişime açıktır. Aklı ve benliği geliştirmek insanın daha genç kalmasına, hayata daha olumlu, daha yapıcı, daha sevecen bakmasına sebeptir.
Peki ya kendini olduğundan farklı göstermeye çalışmak, etrafımızda beğendiğimiz insanların rolüne bürünmek, hayatımızda süregelen problemleri temcid pilavı gibi pişirip pişirip her gün önümüze koymak...
Bizler insanız... Hiçbirimiz mükemmel değiliz. Hepimizin hatası var. Her insanın yaşadığı zorluklar, dertler, çektiği acılar farklı. Hiç kimseden de bunları anlamasını bekleyemezsiniz. Derdi, acıyı en iyi çeken bilir. HEKİMDEN SORMA ÇEKENDEN SOR DEMİŞLER. ACISINI DERTLERİN ÇARE GÖSTEREN DEĞİL ÇEKEN BİLİR DEMİŞLER. (Zerrin Özer'in söylediği bir şarkıdan alıntı). Hayatımıza yerleşmiş olan dertle her geçen gün dertleneceğimize,"Durumu iyileştirmek için ne yapabilirim" diye uğraşmak en iyi yol bana sorarsanız. Çünkü dertlerin ardı arkası gelmez, bitmez... Biri bitti derken diğeri başlar. Hayata geliş nedenimizden biri de bu zaten. Başımıza gelen her dertten biraz ders çıkarıp olgunlaşmak, törpülenmek... Daha doğarken ağlamaya başlamıyor muyuz içgüdüsel olarak... O kadar çok ağlıyoruz ki çocukken sanki başımıza geleceklerden haberdarmışız gibi..
Büyüdükçe ağlamayı, sızlanmayı bırakıp hayatın iyi yönlerini yakalamak, iyi şeylere adapte olmak, iyi insanlarla iyi ortamlarda olmak kendimizi ruhen ve bedenen iyi hissetmemizi sağlayacaktır. (denenmiş ve olumlu sonuç alınmıştır :))
Etrafınızdaki beğendiğiniz insanları kendinize örnek alabilirsiniz.(Tabi olumlu olanları).Beğendiğiniz kişinin rolüne bürünmeye çalışmayın. Kendinizi kaybedersiniz. NASIL MI?
Gerçek benliğinizle benimsediğiniz rol arasında gidip gelmeler başlar. Zamanla daha çok bocalamaya, çırpınmaya başlarsınız. Siz bile kendinizi anlamamaya başlarsınız. Beraberinde tutarsız davranışlarınızdan dolayı etrafınızda ki dostlarınız kaçmaya başlar. En önemlisi de RUHUNUZ BOZULUR. Ruh yalancı benlikle savaşmaya başlar. Size kendinizi hatırlatmaya çalışır. Siz inkâr ettikçe o hatırlatır. Sonunda ruhunuz çöker, sizede doktor yolu gözükür... Tedavilerden sonra kendinizi bulursunuz ama kendinizi çok yorgun hissedersiniz.
İyisi mi başkası olmaya çalışmayın, özenmeyin başkalarına. Kendiniz olun, kendinizi geliştirin. İyi huylarınız çoğaltın. El becerilerinizi geliştirin. İnsanlar sizi siz olduğunuz için sevsin. Yormayın bedeninize de, ruhunuzu da. En önemlisi ETRAFINIZDA Kİ İNSANLARI YORMAYIN. Kötü huylarınızı iyiye çevirin, insanları böylece şaşırtın. Göreceksiniz etrafınızda dostlarınız çoğalacak.
NEYSEN O'SUN. OLDUĞUNDAN FARKLI GÖRÜNMEYE ÇALIŞMA. KENDİN KAYBEDERSİN YADA KENDİNİ KAYBEDERSİN!
(alinti)