BÖYLEYDİK!

[huzurun kokusu]

Unutulan edep ve zarafetimiz

İnsanlarımız eskiden edeplerindeki inceliklerine binaen "Işığı yak!" demezlerdi. Çünkü yakmak olumsuz bir kelimedir. Bunun yerine "Işığı uyandır!" derlerdi. Geceleyin yatarlarken de "Lambayı (mumu) söndür!" demezler ( Allah kimsenin ışığını söndürmesin!), çünkü söndürmek olumsuzluk çağrıştırdığı için "Lambayı dinlendir!" derlerdi. Aynı şekilde "Kapıyı kapat!" denilmez ( Allah kimsenin kapısını kapamasın!), "Kapıyı ört!", Kapıya dokun! veya Kapıyı sırla ! derlerdi.
Kapıların üzerinde de "kapılar açan", müşkilleri gideren, kalplere inşirah veren" manasında "Ya Fettah!" yazılırken günümüzde "İtiniz!" gibi itici, manasız, faydasız,boş bir kelime yer almaktadır.

Batı kültüründe sahip olunan asaleti, makamı öne çıkarma var: General Patton, Matmazel Eleni, Kont Ferdinand gibi. Bizim kültürümüzde esas olan şeyse "eşref-i mahlukat" olan insandır, unvan değil. Önce isimler gelir sonra unvanlar: Süleyman Paşa, Ayşe Sultan, Yunus Ağa, Süleyman Çelebi gibi.

Evlere misafir geldiği zaman ev sahibi onların ayakkabılarının burunlarını dışarıya doğru değil, içeriye doğru baktırırdı. Böyle yapmakla "Biz sizin misafirliğinizden çok hoşnut kaldık, evimizi yeniden şereflendirmenizi bekleriz! demek isterlerdi. Evlerin ekserisi ahşap gibi dayanıksız malzemeden, boylarının servi boyunu ve edeben mahalle mescidini geçmeyecek,kıdem hakkına riayet ederek komşunun manzarısını kapatmayacak şekilde inşa edilirdi. Bunun bir hikmeti de, ahşabın insan mayası olan toprakla iletişimi kesmeyen geçirgen malzeme olmasındandır. Çağımız insanının yaşadığı beton binalar bu özelliğe sahip olmadığından insanın enerji boşalımını sağlamamakta; stres, depresyon, anksiyete vs. gibi hastalıklara zemin hazırlamaktadır. İbrahim Refik

[vefalıdost]

güzel paylaşımdı teşekkürler kardeş.

[minnettar]

çok beğendim, çok güzelmiş gerçekten...paylaşımın içinde teşekkür ederim...