Minnettarlık, Müteşekkirlik

[Berilce]

MİNNETTARLIK, MÜTEŞEKKİRLİK

Yüreğin sevecen ve teşekkür doluysa, tüm kapalı görünen kapılar açılacak; her kapının ardında lûtufla karşılanacaksın.

Zen öğretisini gerektiğince özümlemiş az sayıda kadın vardır. İşte Rengetsu bunlardan biridir. Hacca gitmek için bir kasabaya varmış. Gece kalacak yeri olmadığından, halktan yardım istemiş. Ama hiçbiri onu evine kabul etmemiş. Kasabanın tümü Budistmiş, Zen tarikatına mensup birini evlerine alamazlarmış. Soğuk bir geceymiş; kadıncağız hem üşümüş, hem acıkmış. Bir vişne ağacının dibine çökmüş, vahşi hayvan korkusundan doğru dürüst uyuyamamış, gece yarısı, gökyüzünde ansızın bahar’ı görmüş. Nasıl mı? Vişne ağacı tomurcuklanmış, çiçekleri ay’a gülümsemekteymiş. Öylesine etkilenmiş, o kadar hayran kalmış ki bu güzellik karşısında, ayağa kalkıp kasaba yönüne doğru bir reverans yapmış.



İyi ki evinize almadınız beni
Kendimi çiçeklerin içinde buldum
Esrarengiz ay ışığında

Gibisinden şiirsel dizeler yollamış onlara. Ona yatacak yer vermeyen kasaba halkına sonsuz bir minnet duymuş. Aksi halde bir çatı altında kalsa, bu çiçek açma olayını kaçıracakmış. Gecenin sessizliğini, ay ışığının büyüsünü, ağacın gülümseyişini… tümünü…
Kadın kızmadığı gibi tersine, durumu kabullenip sevinç duymuş. Ve içtenlikle teşekkür etmek istemiş.

Yaşantı çok derin, geniş ve boyutludur. Her saniye size ayrımsayamayacağınız binlerce armağan sunabilir. Doymaz istekli mantığınıza köle olmuşsanız, saplantılıysanız, tüm bu eşsiz armağanları bilinç dışı reddedersiniz. İnsan doğanın, evrenin tüm armağanlarını sonsuz bir minnetle kabul ettiğinde en yüce mertebelere erişir.

ZEN: Paradoksun Patikası