[cansuyu]

Kurşun kalem yapan yaşlı bir adam Kalemleri satıcıya verilmek üzere kutuya koyarken içlerinden birini kenara ayırdı. “Seni dışarıdaki dünyaya göndermeden önce, sana söylemek istediğim 5 şey var. Olabileceğin en iyi kalem olmak istiyorsan bunları hiç unutma ve daima hatırla…

1. Pek çok şey başarabilirsin hayatta; ancak bunu yapabilmek için öncelikle kendini, seni kullanmayı bilen bir kişinin ellerine almasına izin vermelisin.
2. Zaman zaman ucunu açmak isteyecekler ve bu sana acı verecek; fakat daha iyi bir kalem olmak için buna katlanmalısın.
3. Yaptığın yanlışları düzeltme, yeniden yazma fırsatın olacak daima. Bu fırsatı kaçırma.
4. Unutma en önemli parçan taşıdığın kurşun, yani içinde yer alan…
5. Üzerinde dolaştığın her yüzeye bir işaret bırakmalısın, durum ne olursa olsun yazmaya devam etmen gerek.”

[cansuyu]

YAŞLI BİLGE VE OĞLU
Güçlü ve kuvvetliydi.Çok çalışmaktan yılmazdı.
Yaşlı bir bilgenin oğluydu birgün bahçelerindeki
iri kayayı bulunduğu yerden kaldırmaya ve
yerden kaldırmaya ve yerine ağaç dikmeye karar
verdi.Bu fikri yaşlı bilgeye de söyledi:"Baba bu
kayayı oradan kaldıracağım ve yerine ağaç dikeceğim;
bunun için yeterince gücüm var"dedi.Bu fikir yaşlı
bilgenin ho§una gitti.Kaya parçasının yerini bir ağaç
fidanı alacaktı. Şöyle dedi:"Oğlum,bu fikrin beni
sevindirdi.Çok gayret göstereceğini biliyorum ama
beni dinlemelisin."oğul ise heyecanlıydı ve yaşlı
bilgenin ne söyleyeceğini dinlemeden hemen işe
koyuldu.Genç adam çok çalışıyor bütün gücünü
kullanıyor ama bir türlü kaya parçasını bulunduğu
yerden sökemiyordu.Bu durum ona daha fazla güç
kullanması gerektiğini düşündürüyordu.Günün
sonunda kan ter içinde yorgun düşen oğul yaşlı
bilgeye:"Yarın devam edeceğim"der ve ertesi gün
sabahın erken saatlerinde yeniden i§e koyulur.
Gün bittiğinde ise sonuç aynıdır.Kaya yerindedir,
genç adam çok çalışmış ve yorgun dü§mü§tür.Yaşlı
bilge oğluna yine:"Oğlum beni dinlemelisin" dedi.
Genç adam kafasında o kayayı kaldırma fikriyle
yine babasını duymadı.Üçüncü günün sonunda
da sonuç aynıydı.Genç adam çok çalışmış ama
hedefe bir türlü ulaşamamıştı.Genç adam
güçlü ve istekliydi ancak sonuca nasıl ulaşması
gerektiğini bilmiyordu.Yaşlı bilge yorgun
oğlunun yanına gelerek elini omzuna koydu
ve:"Hiçbir iş yapamadığını hissediyorsun öyle
değil mi?"dedi.Genç adam:"Çok çalı§tım ama
kaya hala orada"dedi.Yaşlı bilge elindeki
uzun bir demir çubuğu oğluna uzattı.Bunu
kayanın altına yerleştirmesini ve uygun bir
destek kullanarak tekrar denemesini söyledi.
Genç adam yaşlı bilgenin dediklerini yaparken
bir yandan da üç günlük yonıcu çalışma
onunda yerinden bile kıpırdamayan kayanın
bu çubukla nasıl zahmetsizce kaldirılabileceğini
düşünüyor ve buna inanmıyordu.Yaşlı bilge
oğluna yaklaştı ve kaldıracı kullanarak
kayayı yerinden çıkardı.Genç adam şaşkındı.
Yaşlı bilge oğluna:"Çok çalışmak,sonuca
ulaşmak demek değildir.Büyük olan kaya
değil, küçük olan düşüncedir."dedi.Genç
adam burada işi nasıl yapacağına değil niçin
yapacağına odaklandı ve zaman kaybetti.
Birçok insan da yaşlı bilgenin oğlu gibi
sadece çok harekete önem verirler ve
zamanlarını ula§amayacakları hedefler
için harcarlar.Hedefe nasıl ulaşacakları
konusunda düşünmezler.

[Kadir Serarslan]

Gündüz gibi parlamak istiyorsan...
Geceye benzeyen varlığını yak!
Hz. Mevlana...

[cansuyu]

Yanarak var olmayı kabullenmekle sönerek yok olmak arasında yapılacak seçimden ibaretti bütün hikâye..
Nazan Bekiroğlu -isimle ateş arasında kitabından...

[cansuyu]

Şehadet eden parmağımı ışığa çeviripde gördüklerimi gösterebileceğim kimsenin kalmadığını artık farkedince.

Cellat taşına başını uzatan bir cellat ya da kendi ölüm fermanını taşıyan bir ulak ve ya enkaz altında çığlığını duyuramayıpda ses vermekten henüz sağken vazgeçen kazazedenin ümitsizlik sükunetinde.

Yitirecek hiçbirşeyi kalmamış olanlara mahsus baş eğişle baş eğdim.

Acıyan yerlerimin daha az acıyacağına dair ümidimi tümden yitirdim.

Kaçmadım artık yaralarımdan.

Yanarak varolmayı kabullenmekle sönerek yok olmak arasında yapılacak seçimden ibaretti bütün hikâye.

Yitirdim zannedipde bulanlarla, buldum zannedip yitirenler arasında nerede durduğumu artık merak etmedim.

Beni suyun üzerinde tutan ellerden kesildi elim.

Öylece gömüldüm derin karanlıklara.

İndirdim savunağım olan tüm perdeleri.

Sessizce yenilgiye evet dedim...
...
Nazan Bekiroğlu

[cansuyu]

insanın yarası yasını da koparıp gider mi? ve boşluk yarayı özler mi? yaramdan yoksunum...ve kan izlerini koklamak ister mi insan peşline düşer mi peşinden gidemezken hiç...


cansuyu

[cansuyu]

Haticee hatırlatıverdi bir cümlesiyle bu kıssadan hisseyi :))

her gün bir çivi çama azmini takdir ediyorum

iyi ki varsınız.. iyi ki varız :))

Yaşlı bir marangozun emeklilik çağı gelmişti. İşveren müteahhidine, çalıştığı konut yapım işinden ayrılarak eşi ve büyüyen ailesi ile birlikte daha özgür bir yaşam sürmek tasarısından söz etti. Çekle aldığı ücretini elbette özleyecekti. Ne var ki emekli olması gerekiyordu. Müteahhit, iyi işçisinin ayrılmasına üzüldü ve ondan, kendine bir iyilik olarak, son bir ev yapmasını rica etti. Marangoz, kabul etti ve işe girişti, fakat gönlünün yaptığı işte olmadığını görmek pek kolaydı. Baştan savma bir işçilik yaptı ve kalitesiz malzeme kullandı. Kendini adamış olduğu mesleğine böyle son vermek ne büyük talihsizlikti!... İşini bitirdiğinde işveren, evi gözden geçirmek için geldi. Dış kapının anahtarını marangoza uzattı. Bu ev senin dedi, Sana benden hediye . Marangoz, şoka girdi. Ne kadar utanmıştı! Keşke yaptığı evin kendi evi olduğunu bilseydi! O zaman böyle yapar mıydı hiç! Bizim için de bu böyledir. Gün be gün kendi hayatımızı kurarız. Çoğu zaman da, yaptığımız işe elimizden gelenden daha azını koyarız. Sonra da, şoka girerek, kendi kurduğumuz evde yaşayacağımızı anlarız. Eğer tekrar yapabilsek, çok daha farklı yaparız. Ne var ki, geriye dönemeyiz. Marangoz sizsiniz. Her gün bir çivi çakar, bir tahta koyar ya da bir duvar dikersiniz. Hayat bir kendin yap, tasarımıdır demiştir biri. Bugün yaptığınız davranışlar ve seçimler, yarın yaşayacağınız evi kurar. Öyle ise onu akıllıca kurun.

[cansuyu]

Hayatta Kararlar Bir Kereliktir

Adamın biri bilge bir kralın yanına gider. Krala şunu sorar.

Efendim söyleyin bana hayatta özgürlük var mıdır? Elbette’ der. Kaç bacağın var senin?

... Adam soruya şaşırarak iki efendim’ der. Kral – Pekala, tek bacağının üstünde durabilir misin?

Elbette diye cevap verir adam. Kral – O halde hangi bacağın üstünde duracağına karar ver.

Adam biraz düşünür ve sol bacağı üstünde durmaya karar verir.

Tamam der kral

Şimdi de öteki bacağını kaldır. Adam şaşırır. Bu imkansız kralım der.

Gördün mü? der kral özgürlük budur. Sadece ilk kararı almakta özgürsün. Ondan sonrasında değil.

[cansuyu]

Karanlıkta kaldıysanız, başkalarından çok şey beklediniz demektir. Kalkın ve kendi ışığınızı kendiniz yakın..

[cansuyu]

Olduğun gibi kalarak, olmak istediğin yere varamazsın. Hedefin doğrultusunda değişemezsin.
"Yükselmek" istiyorsan, ilk adım olarak seni "alçakta" tutan şeyleri tanımak ve onları geride bırakmak zorundasın.
Kendin üzerindeki bu "tadilatı" kendi kendine yapabilecek misin?
Unutmayın, Her Şey Size Bağlı!
"Duygularını ve Düşüncelerini Değiştir,
Davranışların Değişir."