SEN

[pisimbat]

SEN
Kaç aşığın oldu?,kimleri yoldan çıkardın güzeliğinle,koşarak gelenler kayboldu arnavut kaldırımlarında,padişahlar,imparatorlar savaştı yüzyılarca,aşıklar ,ozanlar,besteciler sana vurgun en üzel hediyelerini verdi.Ben ruhumu ,yüreğimi koydum bavuluma çıktım yola,sana yaklaşan her adımımda geri dönsemmi sorusu aklımda.Bir bahar sabahında çalacağım kapını,sen zambaklara,tomurcuklara bezenmek üzereyken .Tüm güzelliklerini sergilemene gerek yokki ,boğazın akıntıları içinden yüzerek varacağım kapına,oysa sen gecenin yükünü atamadan ruhundan, güneşle geleceğim kapına,yorgunsun koşuşturmalardan,karanlık izbe sokaklarındaki hırçın sevişmelerden,beyhude telaşlarla yordular seni,için için kirlettiler güzelliğini,sarıl bana kapını çaldığımda kanayan yaraların merhemiyim ben,iki inci kolye ile bezenmiş boynunda dans ederken ben, leylaklar açsın yüreğinde,minik , ürkek bir kedi gibi geliyorum kucağına ,sar sarmala sev beni diye,neşe ile cirit atalım tünelden çıkıp pera’da,süzülelim saray burnuna martılarla beraber, kanlıca’da soluklanalım,üşüyünce dahada sokul bana ,en harika aşk şarkıları çalsın kalbimiz,gece usulca serilirken üzerimize en şuh halinle elimi tut sıkıca,seni sevdiğim tutku ile emrine amade ruhum ,kapını çaldığımda hiç konuşma usulca öp beni ki aklım başımda gitsin,geri dönüşüm olmasın ben sana aşık kalayım hep.