Alt tarafı bir insanım ben..

[bluemoon24]

Son zamanlarda eskisi gibi değildi..Onu” O” yapan duyarlılığıydı..Zarif,keyifli,düşünceli, duygulu bir insandı..Umursamaz,kaba,dangıl dungul bir insan olma yolunda hızla ilerliyordu...Etrafındaki herkesi herşeyi suçlar hale gelmişti..Bütün fedakarlıklar “ aptallık” ya da”menfaat” gereği yapılıyordu ona göre..Arkadaşlarımız da ben de şaşkındım..



“Farkındalıklarım arttıkça” dedi “insanların beni nasıl kullandıklarını,hayatı kendime nasıl zehir ettiğimi anladım..Artık hiç kimse umurumda değil..”



“ e iyi “ dedim ne mutlu sana.... eeee... anlatsana nasıl oldu bu iş..??”



“Kişisel gelişim seminerlerine katılıyorum” dedi..”Bak artık bol bol kitap okuyorum.Ne körmüşüm”..Çantasını açtı..İçinden iki üç tane kitap çıkarttı ..”Tekamül ettikçe herşeyi daha iyi anlıyorum..”



“ iyi” dedim tekrar “ senin adına sevindim..”



Beşiktaş’ta genellikle haftasonları gittiğim kitapçıda, kişisel gelişim kitaplarının yer aldığı rafların her seferinde daha fazla yer kapladığını görüyordum..Kitapları karıştırdığımda, “altyapısı felsefe,tarih ve belli spritüel öğretilerin hazmedilmiş olmasına dayanmayan bir kişisel gelişim macerasının” insanı nerelere götürebileceğini bir çok kereler aklımdan geçirmiştim doğrusu...



Hele son yılların moda kelimesi “ farkındalık” tan ” neyi farketmeleri gerektiğini anlayacaklar bu insanlar acaba?” diye düşündüğüm çok olmuştu...Farketmeleri gereken kendileriydi..Oysa izlediklerim çok vahimdi...En yakınındakileri farkediyor ve yaşadıkları herşeyden onları sorumlu tutuyorlardı bu kişisel gelişim kitabı kurtları..Tekamülden anladıklarıysa tekamül ettikçe (!) suçlanacak insanın kim olacağında karar kılıp “ne aptalmışım bu yaşıma kadar hep kendimi suçladım.. yaşadıklarım hep senin ( ya da falancanın) yüzünden “ diyebilmekti..



Oysa farkındalıkları farketmekle başlayan tekamül süreci, hayatımızın bütün sonuçlarının sebebini kendimizde aramakla başlar ve ömür boyu sürer..



Tekamül etmenin,farkındalığın anlamı, bu sorumluluktan kaçmak ve kurtulmak için çevremizi suçlamak değildir.



Farkındalık , “ayın görünen yüzü ile yetinmeyip diğer yüzünü görebilmek” cesareti ve sürecidir. .”Yaşananlardaki payımızı görüp sorumluluğumuzun başladığı an” dır.. Güçlü olmamız “ farkına vardıklarımızı yok saymadan “ yaşayabilmemiz gerekir.



Bağımlı olmamaktır ama umursamamak demek değildir.Kalbini katılaştırmak, hiç bir şeye bağımlı olmayacağım diye sevgiyi hissetmemek,fedakar olmamak,hayatı ve aşkı reddetmek değildir..



Tekamül denen farkındalık mertebesine sadece kitap okuyarak varılmaz..Seminerlere katılıp birer saatlik uygulamalarla da varılmaz..Tekamül ancak yaşayarak,çok insanla çok şey yaşayarak,bu yaşam süreçlerinden edinilen tecrübeleri samimiyetle değerlendirerek,kabullenerek ( hani içselleştirme diyorlar ya işte bu ) aklını ve yüreğini dinleyerek çok uzun bir zamanda kademeli olarak erişilecek bir mertebedir...



Erişeceğiniz yerde ise “ben okudum,erdim,tekamül ettim” demek aklınıza bile gelmez zaten.



Beklenen sadece “Ben alt tarafı bir insanım.Hepsi bu...” diyebilmemizdir..



Bunca zahmetin,yaşanan acının,edinilen tecrübenin sonunda ,bu kadar basit ve sade bir yerdir ulaşmamız gereken yer ....



İnci İlhan

Kaynak: HamileBilgi