Büyük Patlama'nın sesi

[bluemoon24]

Arno Penzias ve Robert Wilson New Jerseyde,Holmdeldeki Bell Laboratuvarında çalışan iki radyoastronomdular.Burada bulunan büyük bir iletişim antenini kullanıyorlardı.1965 yılında kendilerini oldukça şaşırtan bir olayla karşı karşıya geldiler.Antenden hiç durmayan bir fon gürültüsü gelmeye başlamıştı.Görev alanlarına giren deneysel çalışmalarını yapamaz hale gelmişlerdi.Sürekli olarak devam eden bu tıslama sesini duymazdan gelemiyorlardı.Bu sesin geldiği belli bir odak noktası yoktu.Gece gündüz hiç ara vermeden gökyüzünün her noktasından geliyordu.İki astronom bir yıl boyunca sesin kaynağını bulmak için uğraştılar.Bir taraftan da gürültüyü yok edecek çareyi arıyorlardı.Ellerinden gelen her şeyi yaptılar.Elektrikle çalışan her aleti tek tek gözden geçirdiler.Bütün aletleri söküp yeniden kurdular.Devreleri defalarca kontrol ettiler.Ne kadar tel varsa hepsini elden geçirdiler.Fişleri temizlediler.Sonra çanağın içine tırmanıp her bir ek ve perçin yerine boru bandı yapıştırdılar.İşlerini öyle ciddiye almışlardı ki,süpürge ve fırçalarla kuş pisliklerini bile temizlediler.Ancak bunların hiçbir faydası olmadı.Ses devam ediyordu.



Aynı tarihte 50 kilometre uzaklıktaki Princeton Üniversitesinde Robert Dicke yönetimindeki bir ekip te yoğun şekilde araştırmalarını sürdürüyordu.Bulmaya çalıştıkları şey ise Arno Penzias ve Robert Wilsonun yok etmeye çalıştıkları ses ile ilgili bir olaydı. Elbette Bell Laboratuvarında duyulan sesten haberleri yoktu.Robert Dicke ve ekibi George Gamow tarafından ileri sürülen bir öngörüyü irdeliyorlardı.





George Gamowa göre,uzayın yeterince derinlerine bakarsak,Büyük Patlamadan geriye kalan kozmik bir fon ışınımı bulabilirdik.Bu ışınım,evreni dolaştığı zaman dünyamıza mikrodalgalar halinde ulaşacaktır. George Gamow,daha sonra yazdığı yazılarda bu mikrodalgaları saptayan alet olarak Holmdeldeki Bell antenini önermişti.Ancak bu raporu hem Arno Penzias ve Robert Wilson hem de Robert Dicke ve ekibi okumamıştı.



Arno Penzias ve Robert Wilsonın duymakta oldukları ses, George Gamowun öngörmüş olduğu sesti.Onlar,evrendeki en eski ışığı görüyorlardı.Elbette bu görme işlemi gözlerle olmuyordu.O ışığı kulakları ile algılıyorlardı.Zaman ve uzaklık bu fotonları mikrodalgalara çevirmişti. Arno Penzias ve Robert Wilson henüz işin farkında değillerdi ama müthiş bir olaya tanıklık ediyorlardı.





Olayın ne derece önemli olduğunu açıklamak için bir örnek verelim.Bir gökdelenin yüzüncü katından aşağı baktığımızı varsayalım.İçinde olduğumuz yüzüncü kat şimdiki zaman olsun.Caddenin düzeyi ise Büyük Patlamayı temsil etsin. Arno Penzias ve Robert Wilsonın tanık oldukları olayın döneminde insanoğlunun keşfettiği en uzak galaksiler 60.kat civarına denk düşer.



İşittikleri sese hangi etkenin sebep olduğunu bir türlü anlayamayan Arno Penzias ve Robert Wilson, Princeton Üniversitesindeki Robert Dickee telefon ettiler.Bir çözüm bulması için ona yaşadıkları sorunu anlattılar. Robert Dicke iki genç radyoastronomun neyi bulmuş olduklarını hemen anladı.Ekip arkadaşlarına da söylediği gibi,keşif kendilerince değil,başkalları tarafından yapılmıştı.





Kısa bir süre sonra,Astrophysical Journalda iki tane makale yayınlandı.Makalelerin birisinde Arno Penzias ve Robert Wilsonın duydukları tıslama sesi ile ilgili deneyimleri anlatılıyordu. Robert Dickenin ekibi tarafından yazılan diğer makalede ise bu sesin ne olduğu açıklanıyordu.





Arno Penzias ve Robert Wilson yazılarında kozmik fon ışınımının peşinde olmadıklarını belirtmediler.O sesin ne olduğunu anlamadıkları ve keşiflerine herhangi bir raporda tanım ya da yorum getirmedikleri halde 1978 yılında fizik dalında Nobel Ödülü kazandılar.





Kaynak:





Bill Bryson : A Short History of Nearly Everything