Elektrona yolculuk

[bluemoon24]

30 sene önce çıkmakta olan bir bilimkurgu dergisi vardı.





O dergide yayınlanan öykülerin çoğu yabancı kaynaklı idi.





Bunlar da amatör yazarlarca kaleme alınmıştı.





Belki de bazıları şimdi meşhur olmuştur.





Şimdi onlardan biri tarafından yazılmış bir öyküyü özetleyeceğim.





Tabii ki bu özet, orijinalindeki anlatım gibi olmayacak.





Zira aradan bunca yıl geçmiş,üstelik bir kez okumuştum.





Ama olayların ana hatları aklımda.





Yani öykünün asıl konusu ile verdiği mesajı koruyacağım.





Teferruatı ben tamamlıyorum.











Profesör Küçültme Makinesi üzerindeki tüm kontrolleri bitirmişti.





Bakışlarını uzay gemisine çevirdi.





İçine onlarca insan sığacak büyüklükte idi.





Ama profesöre ait hangarın ancak yarısını dolduruyordu.





Geri kalan alanda çeşit çeşit aletler çalışıp durmakta idi.





Bu uzay gemisi uzaya gitmeyecekti.





Hedef bir kömür parçasının atomlarından birindeki elektron olacaktı.





Ve bu yolculuğu bilgisayar gerçekleştirecekti.





Profesör heyecanının en yüksek noktaya çıktığını hissetti.





Zira gemiye binip yolculuğa çıkacak olanlar kızı ve damadı idi.





Onlara döndü:





--Yolculuğunuz sadece 10 dakika sürecek.





Ben yüzlerce deney yaptım.Her deney başarılı oldu.





Şimdi içeri girebilirsiniz.Herşeyi bilgisayar ayarlayacak.





Siz sadece gözlemde bulunacaksınız.





Genç kız ve kocası gemiye bindiler.





Profesör Küçültme Makinesi ni çalıştırdı.





Koskoca gemi birkaç dakika içinde bir kibrit kutusu kadar küçüldü.





Bir kıskaç gemiyi kavrayarak kömür parçasının önüne getirdi.





Küçültme işlemi devam etti.Bir-iki dakika sonra gemi artık görülmüyordu.





Profesör bilgisayar ve diğer aletlere bakarak gelişmeleri takip etti.





Göstergeler küçülme işleminin sürdüğünü gösteriyordu.





Bir atomaltı parçacığının da çok altına ulaşıncaya dek sürdü.





Herşey otomatik olarak ayarlanıyordu.





Nihayet yolculuk başladı.





Kısa bir zaman sonra geminin elektrona ulaştığını bilgisayar haber verdi.





Profesör şimdi 10 dakikanın dolmasını beklemeye başlamıştı.





Sabırsızca hangarın içinde dolaştı.Merak içindeydi.





Kızı ile damadı kimbilir neler anlatacaktı.





Atomun elektronuna yapılan ilk yolculuktu bu.





Ve vakit doldu.Gemi ilk önce ufacık olarak belirdi.Sonra hızla büyüdü.





Nihayet gerçek boyutuna ulaştı.Kapılar açıldı.





Dışarıya 20 kişi çıktı.Kadınlı erkekli 20 kişi.





Ama içlerinde kızı ile damadı yoktu.





Profesör şaşkınlıkla bakıyordu.Bu 20 kişi nereden çıkmıştı?





Kızı ile damadı nerede idiler?





Gemiden çıkanlardan biri coşkulu bir şekilde diğerlerine döndü:





--İşte kutsal kitabımızın doğru söylediğini görüyorsunuz.





İlk anamız ve ilk babamız haklılarmış.Şimdi asıl yerimizi bulduk.





Profesörün şaşkınlığı sürüyordu.Coşkulu adama sordu:





--Siz kimsiniz?Bu gemiye nasıl bindinizNereden geliyorsunuz?





Coşkulu adam sakince cevap verdi:





--Bizim gezegenimiz küçük bir dünyadır.





Biz nesiller boyu hep o kutsal kitabın buyruklarına uyduk.





Kitapta ilk anamız ve ilk babamızın başka bir dünyadan geldiği yazıyordu.





Onların geldiği gemiyi olduğu gibi korumamız emredilmişti.





Bizler nesiller boyu bu görevi sürdürdük.Ve vakit geldi.





İçimizden 20 kişi ile buraya döndük.





Verilen diğer buyruğu da şimdi uygulayacağız.





Kitapta yaşlı bir bilgini bulacağımız yazıyordu.





Şimdi senin yardımınla diğerlerini de buraya getireceğiz.





Profesör olan biteni anlamaya başlamıştı.





Bir elektron,atomun çevresinde hızla döner.Her bir dönüş bir yıl.





Bu dünyada geçen 10 dakikada o elektron kimbilir kaç kez dönmüştü?





Elbette o elektrona göre aradan binlerce yıl geçmişti.





Kızı ile damadı o elektronun ilk insanları idi.





Onlardan üreyenler, binlerce yıl boyunca nesiller halinde yaşamış ve çoğalmışlardı.











Öykü burada bitiyor.





Şimdi pekçok soru sorabiliriz.





Örneğin bir elektron ,çocukların oynadığı misket gibi bir şey midir?





Bir elektron da birtakım atomaltı parçacıklardan mı oluşur?





Eğer öyle ise oradaki insanların atom ve molekülleri nasıldı?





Bunu gibi binlerce soru.





Ama öykü böyle idi.